nareszcie chcialem nadrobic oczywista zaleglosc z noblistki i zaczalem od "pianistki". film mi sie bardzo podobal. a ksiazka?
utknalem.
odechciewa mi sie.
nie mam sily przebrnac.
nie przez to, ze jak wiele z was pisze, ta ksiazka wykancza, psychicznie niszczy czytelnika, przeraza, molestuje, tylko przez ten okropny styl nie do przebrniecia: metaforyczny, niezyt doslowny i wielokrotnie uciekajacy gdzies na zewnatrz wydarzen. ze szczatkow opowiesci, na ktorej nie jestem w stanie sie skupic, trudno mi wyluskac jakas akcje. zaznaczam, ze nie musi w ksiazce byc akcji, abym ksiazke lubil i chial czytac. nie jestem czytelnikiem, ktory oczekuje jasnej narracji, przezroczystego jezyka i "po bozemu" przeprowadzonego glownego watku od a do z. ale u jelinek jezyk, ktory na poczatku mnie zachwycil po 20 stronach staje sie udreka, przez ktora nie moge przebrnac, na ktorej nie moge sie skupic, ktorej nie rozumiem. jest tu mnostwo zdan, ktore d mnie w ogole nie mowia i ktore nie wiem po co sa. czesc z nich nawet irytuje, bo moze ladnie brzmia, ale co z tego? podziwiam hanekego, ze cos z tej opowiesci wyniosl, bo jak dla mnie, to taki ladny belkot.
a moze nie doroslem? moze jestem jednak zbyt malo nowoczesny?
kiedys postaram sie wrocic, ale do jelinek skutecznie jak na razie sie zrazam i odkladam zaleglosc na potem.
no i dlatego, ze nie dokonczylem, to i ksiazki nie oceniam.

nareszcie chcialem nadrobic oczywista zaleglosc z noblistki i zaczalem od "pianistki". film mi sie bardzo podobal. a ksiazka?
utknalem.
odechciewa mi sie.
nie mam sily przebrnac.
nie przez to, ze jak wiele z was pisze, ta ksiazka wykancza, psychicznie niszczy czytelnika, przeraza, molestuje, tylko przez ten okropny styl nie do przebrniecia: metaforyczny, niezyt doslowny...