'' Karyukai znaczy „ świat wierzb i kwiatów ”, bo każda gejsza jest jak kwiat , piękna w niepowtarzalny sposób , i niczym wierzba — wdzięczna , giętka i silna . ''

Niestety nie jestem zachwycona tą pozycją . Nie podoba mi się ani sama pani Mineko , a skoro jest to postać autentyczna , nie podoba mi się tym bardziej . W sumie trochę jej współczuję , bo to że jest (tak wynika z kart książki) zarozumiałą bezwzględną rozkapryszoną babą , to wina otoczenia . To otoczenie , dom Iwasakich nauczył zakompleksioną trzylatkę chowającą się w szafie , że może decydować i pomiatać dorosłymi ludźmi . Nie podoba mi się też ta część japońskiej kultury . Nie pochwalam robienia i rodzenia trzynastu dzieciaków , po to by je potem SPRZEDAĆ ! do jakichś obcych domów . Zwłaszcza dziewczynek . Nie pochwalam wyrywania kilkuletnich dzieci z rodzinnych domów , a potem pozwalania im ssać pierś którejkolwiek z obcych kobiet , bo nie mogą w nocy zasnąć . A już na pewno nie uwierzę w to , na co zresztą zwrócili też uwagę inni czytelnicy , że trzylatka podejmuje tak ważne decyzje samodzielnie , rozsądnie i jeszcze tak doskonale pamięta wszystkie swoje przeżycia z tamtego okresu i w dodatku tak dokładnie . Pamięta nawet kto miał jaki wzór na kimonie w domu Iwasakich . Nie czytałam wspominanej przez innych czytelników książki '' Wyznania gejszy '' . Nie mam więc porównania , która z nich byłaby dla mnie bardziej wiarygodna . Jednak '' Gejsza z Gion '' nie wydaje mi się takową być . A jak przeczytałam skargi pani Mineko że nie miała żadnej przyjaciółki i inne gejsze okazywały jej jawną wrogość , a ona przecież chciała tylko aby ją lubiły , to nie wiedziałam czy mam się rozpłakać z rozpaczy , czy roześmiać z zaślepienia pani Mineko , samą sobą . Ode mnie więc tylko trzy gwiazdki . Pierwsza za wytłuszczenie różnicy między gejszą a geiko , druga za fryzurę wareshinobu ze zdjęciem i dokładnym opisem wszystkich elementów fryzury , tudzież całego kimona , a trzecia gwiazdka za dołączenie do książki zdjęć . Na więcej gwiazdek się jednak nie wysilę . Moja ocena jest tak niska pewnie i z tego powodu , że jakimś dziwnym trafem równocześnie z czytaniem tej książki , obejrzałam film '' Harakiri '' z (1962) w reżyserii Masaki Kobayashiego i film ten zrobił na mnie negatywne wrażenie . Jednak nie negatywne w sensie filmu , tylko właśnie japońskiej tak zwanej kultury , sztywnej i '' honorowej '' . Gdzie ważniejszy był tak zwany HONOR samuraja niż jego umierająca na gruźlicę żona i chory synek . W mojej ocenie nie ma niczego ważniejszego i cenniejszego niż ludzkie życie i to ono w pierwszej kolejności powinno być chronione i zachowane , a nie tradycja . Ale to tylko moje subiektywne zdanie .

'' Karyukai znaczy „ świat wierzb i kwiatów ”, bo każda gejsza jest jak kwiat , piękna w niepowtarzalny sposób , i niczym wierzba — wdzięczna , giętka i silna . ''

Niestety nie jestem zachwycona tą pozycją . Nie podoba mi się ani sama pani Mineko , a skoro jest to postać autentyczna , nie podoba mi się tym bardziej . W sumie trochę jej współczuję , bo to że jest (tak...