To wręcz śmieszne - od dawna nie sięgałam po żadną książkę, która sprawiłaby, że czytałabym tylko ją, aż do tej chwili.
Potrzebowałam czegoś krótkiego i konkretnego, a pozycję "To ja cię pokochałam, to ja cię zabiłam" upatrzyłam sobie już dawno temu, ale jakoś nigdy nie było okazji, żeby po nią sięgnąć. Wczoraj jednak stwierdziłam, że czytanie mi pomoże. Książkę przeczytałam jednym tchem - zaczynając coś około 22, aż do teraz. Praktycznie nic nie mogło mnie od niej oderwać... Jedynie - potrzeba chusteczek higienicznych.

"To ja cię pokochałam, to ja cię zabiłam" to nie jest zwykła pozycja. To historia o miłości 15-letniej Avy, która głęboko przeżywa śmierć ukochanego chłopaka. Choć mamy do czynienia z dość dziecinną bohaterką (sposób narracji prowadzony jest tak, że miałam wrażenie że czytam jakąś telenowelę dla 13-latek), to jednak ta książka ma w sobie "to coś". Spisana została białym wierszem (przynajmniej w tłumaczeniu), dzięki temu, nie ma jakiegoś nadmiaru - niepotrzebnych wydarzeń, opisów... Autorka chciała ukazać pewien motyw i bardzo trafnie udało jej się go zaprezentować. Dlatego być może "To ja cię pokochałam, to ja cię zabiłam" jest tak dobra, zwięzła, konkretna i wyciskająca łzy z oczu...
Jest tylko jeden warunek - należy przymknąć oko na wiek głównej bohaterki. Spojrzeć na to w ten sposób, jakby była ona w naszym wieku, trzeba się do niej porównać... A wówczas, czytanie stanie się naprawdę czymś w pełni nas zajmującym :)

Serdecznie polecam, idealna na wieczór pełny refleksji oraz... żałoby.

To wręcz śmieszne - od dawna nie sięgałam po żadną książkę, która sprawiłaby, że czytałabym tylko ją, aż do tej chwili.
Potrzebowałam czegoś krótkiego i konkretnego, a pozycję "To ja cię pokochałam, to ja cię zabiłam" upatrzyłam sobie już dawno temu, ale jakoś nigdy nie było okazji, żeby po nią sięgnąć. Wczoraj jednak stwierdziłam, że czytanie mi pomoże. Książkę...