Coś w tym jest, że kiedy człowiek zachoruje i musi w domu siedzieć, to pochłania wszystkie możliwe książki, jakie znajdą się w najbliższej okolicy ;-) Tak było w przypadku mojej przygody z "Dziećmi Eve". Kilkadziesiąt pierwszych stron męczyłam prawie tydzień, ciągle mi wypadało coś ważniejszego do zrobienia, a po lekturę sięgałam wtedy, kiedy mi się o niej przypominało - znaczy na parę minut przed samym snem. Wczoraj wieczorem usiadłam i.. przeczytałam ponad 300 stron za jednym posiedzeniem. Ale od początku.

Tytułowa Eve łatwego życia nie miała. Dzieciństwo w sierocińcu, nieudane małżeństwo z alkoholikiem i damskim bokserem, wreszcie - trójka dzieci przed ukończeniem 20 roku życia. W akcie desperacji zostawia swoje potomstwo w ogrodzie botanicznym, w Wigilię Bożego Narodzenia. Ma zamiar wyjechać do Stanów, zarobić na lepsze i godniejsze życie, a następnie wrócić po swoje córeczki i synka. Niestety, los chce inaczej - ich następne spotkanie ma nastąpić dopiero po ponad trzydziestu latach. Czy aby na pewno dzieci chcą zobaczyć matkę ? a może jest to dla nich zbyt bolesne, aby teraz, jako dojrzali już ludzie, mieli poznać tajemnicę swojego pochodzenia?

Książka ma jedną, dla mnie dość zasadniczą wadę: niezbyt ciekawy początek. Wielu czytelników może to zniechęcić.. ale kiedy się już przebrnie przez te pierwsze ok 50 -60 stron to potem trudno się od niej oderwać ;-) Przeczytać na pewno warto, bo ta historia porusza ważne tematy. Nie jest to romans, nie jest to typowa literatura kobieca, mimo że do płci pięknej skierowana - ale ma coś w sobie. Coś, co warto poznać.

Coś w tym jest, że kiedy człowiek zachoruje i musi w domu siedzieć, to pochłania wszystkie możliwe książki, jakie znajdą się w najbliższej okolicy ;-) Tak było w przypadku mojej przygody z "Dziećmi Eve". Kilkadziesiąt pierwszych stron męczyłam prawie tydzień, ciągle mi wypadało coś ważniejszego do zrobienia, a po lekturę sięgałam wtedy, kiedy mi się o niej przypominało -...