Sklasyfikowanie tej powieści z jednej strony jest oczywiste - fantastyka, nurt steampunk, a drugiej zaś wcale nie - wprawdzie świat przedstawiony (alternatywna historia) i rekwizyty (magia, eter) są fantastyczne, jednak wymowa dzieła, jego przekaz, a nawet forma należą do głównego nurtu literatury, do nurtu opisującego losy ludzkości i losy ludzkie.
Książka napisana jest (i przetłumaczona) niewymownie muzycznym, rozkołysanym, poetyckim językiem, świadomie niezbyt jasnym, za to nieustannie zachwycającym. Czyta się to długo, bo jak tu się nie delektować? Czyta się pięknie, w zadumę się wpada co i rusz, a to nad naszą cywilizacją, a to nad ładem społecznym w Europie, a to nad ludzkimi aspiracjami i dążeniami, a to nad tym, co się zwie miłością, a co bywa, jak dla bohaterów powieści, trudne nad wyraz i jednocześnie ważniejsze od wszystkiego innego.
To nie tylko Uczta Wyobraźni. To uczta serca, ducha i i duszy.

Sklasyfikowanie tej powieści z jednej strony jest oczywiste - fantastyka, nurt steampunk, a drugiej zaś wcale nie - wprawdzie świat przedstawiony (alternatywna historia) i rekwizyty (magia, eter) są fantastyczne, jednak wymowa dzieła, jego przekaz, a nawet forma należą do głównego nurtu literatury, do nurtu opisującego losy ludzkości i losy ludzkie.
Książka napisana jest (i...