Trudno jest ocenić książkę, której nie miało się siły skończyć. Mimo szczerych chęci nie udało mi się wytrzymać, w połowie rzucam ten projekt.
Początek dał mi nadzieję. Oczarował i zaciekawił. Ale środek... za dużo, za ciężko, za mało zrozumiale. Pogubiłam się, straciłam sens, oszalałam o tej magii. Kocham książki, ale tego nie złapałam.

Trudno jest ocenić książkę, której nie miało się siły skończyć. Mimo szczerych chęci nie udało mi się wytrzymać, w połowie rzucam ten projekt.
Początek dał mi nadzieję. Oczarował i zaciekawił. Ale środek... za dużo, za ciężko, za mało zrozumiale. Pogubiłam się, straciłam sens, oszalałam o tej magii. Kocham książki, ale tego nie złapałam.

Z naszych ran wypływa krew dla Faraona.
Nasza krew jest słona,
Nasza krew czerwona.
Budujemy wielkie dzieło,
Nikt się nie oszczędza.
Budujemy - Nikt się nie oszczędza.

Słońce wschodzi i zachodzi - a w Egipcie,
Słońce wschodzi i zachodzi - a w Egipcie,
Słońce wschodzi i zachodzi - a w Egipcie,
Nędza.
A w Egipcie - nędza.


Ale nie płacz siostro, nie,
Spójrz - co tutaj jest.


Budujemy grób dla Faraona.


No cóż..nigdy nie wiadomo kiedy(albo wcale) los,Bóg,przypadek da nam szansę uczestnictwa w czymś monumentalnym...
Ta opowieść ma coś z Frankensteina i trochę z Sindbada Żeglarza...a ja spodziewałem się czegoś zupełnie innego.Umiarkowanie porywająca historia,opisana ze zdawkową oryginalnością,ozdobiona solidną porcją schematów...szybko przeczytać,szybko odłożyć...na bardzo odległą półke..

Z naszych ran wypływa krew dla Faraona.
Nasza krew jest słona,
Nasza krew czerwona.
Budujemy wielkie dzieło,
Nikt się nie oszczędza.
Budujemy - Nikt się nie oszczędza.

Słońce wschodzi i zachodzi - a w Egipcie,
Słońce wschodzi i zachodzi - a w Egipcie,
Słońce wschodzi i zachodzi - a w Egipcie,
Nędza.
A w Egipcie - nędza.


Ale nie płacz siostro, nie,
Spójrz - co tutaj...

Książka oczarowała mnie na początku i na końcu. Przez środek nie mogłam przejść. przez długi czas.

Książka oczarowała mnie na początku i na końcu. Przez środek nie mogłam przejść. przez długi czas.

Książka o książkach. Napisana w niesamowitym stylu - trudno mi go ująć w słowa, opisać, określić... Powieść jest w jakimś stopniu magiczna. Jest powieścią o opowieściach. Zbiorem historii w historii o historii. Szalenie podobała mi się narracja. Największym jednakowoż atutem Salamandry są pomysły, które spłynęły z głowy autora na papier. Tak, jakby w jednej książce zawarto kilkanaście innych. Niektóre postacie, niektóre wątki i pomysły są tak baśniowe, inne zupełnie zakręcone. Czytając, ma się wrażenie, że opowieść sama rozwijała się przed pisarzem, że gdy tylko zaczynał pisać pierwsze słowo, opowieść przejmowała nad nim kontrolę i snuła się dalej sama. To była fascynująca lektura. :)

Książka o książkach. Napisana w niesamowitym stylu - trudno mi go ująć w słowa, opisać, określić... Powieść jest w jakimś stopniu magiczna. Jest powieścią o opowieściach. Zbiorem historii w historii o historii. Szalenie podobała mi się narracja. Największym jednakowoż atutem Salamandry są pomysły, które spłynęły z głowy autora na papier. Tak, jakby w jednej książce zawarto...

Mimo pochlebnych recenzji, kilku ciekawych wątków, bardzo mnie ta książka zmęczyła.

Mimo pochlebnych recenzji, kilku ciekawych wątków, bardzo mnie ta książka zmęczyła.