Bardzo trudno mi ocenić tę książkę. Nie jest to klasyczny podręcznik dziejów Rzymu, nie jest to jednak monografia. Autor skupia się nie na zagadnieniach polityczno-militarnych, ale na instytucjach, mechanizmach działania oraz ustroju państwa rzymskiego. Pod tym względem analiza niektórych przekazów historiograficznych czy epigraficznych jest bardzo szczegółowa. Ale jeśli idzie o wojny (zarówno zewnętrzne, jak domowe), czytelnik nie dowie się za wiele. Bardzo duża dysproporcja panuje między okresem republikańskim a cesarskim. Dzieje Cesarstwa są opisane bardzo pobieżnie w przeciwieństwie do bardzo dokładnej narracji o Republice. Rozumiem, że Autor bardziej interesuje się wczesnym Rzymem, ale w moim odczuciu układ treści powinien być bardziej zrównoważony. Co jeszcze zaliczyłbym do wad pracy? Nieeleganckie w moim odczuciu uwagi na temat błędnych (zdaniem A. Ziółkowskiego) opinii dawniejszych historyków przekraczają w kilku punktach granice dobrego smaku, a odbieram je tym bardziej negatywnie, że Autor w swych polemikach wytyka innym arbitralność poglądów, którą sam się niejednokrotnie cechuje. Niewątpliwie jednak książka jest jako całość dobrym zarysem dziejów wewnętrznych Rzymu. Mogę się zgodzić ze słowami, które zamieszczone są na okładce: nie tylko "co", ale i "dlaczego". Część dotyczącą Republiki oceniam bardzo wysoko, tę zaś dotyczącą Cesarstwa - średnio. Na pewno jednak warto przeczytać, rzuca ciekawe światło na pewne aspekty rzymskiej historii.

Tomasz Babnis

Bardzo trudno mi ocenić tę książkę. Nie jest to klasyczny podręcznik dziejów Rzymu, nie jest to jednak monografia. Autor skupia się nie na zagadnieniach polityczno-militarnych, ale na instytucjach, mechanizmach działania oraz ustroju państwa rzymskiego. Pod tym względem analiza niektórych przekazów historiograficznych czy epigraficznych jest bardzo szczegółowa. Ale jeśli...