Nie jest łatwa lektura, bo wymaga od czytelnika skupienia i skłania go do refleksji nad swoim życiem.
Amy leży pogrążona w śpiączce. Jej starsza siostra, Moira, przychodzi do niej wieczorami i siada przy szpitalnym łóżku wyznając swe winy. Przyznaje się nie tylko do dziecięcego egoizmu, którym głęboko zraniła całą swoją rodzinę, ale przede wszystkim do złych emocji, które nosi w sobie. Moira już od urodzenia uznawana była za inną. Dziwaczna, nad wiek poważna i wiecznie pogrążona w nauce, choć nawet w szkole traktowana jak odludek. Już wcześniej zrozumiała, że była niedobrą córką i niewierną żoną, ale dopiero przy łóżku Amy uświadamia sobie, że była również okrutną siostrą. Dodam tylko, że pomimo tego wszystkiego jej postać, co najmniej fascynuje i zatrzymuje na sobie uwagę, a od jej opowieści trudno się oderwać.
Cóż, Susan Fletcher trafia do grona autorów, na których kolejne książki będę czekać niecierpliwie.

Nie jest łatwa lektura, bo wymaga od czytelnika skupienia i skłania go do refleksji nad swoim życiem.
Amy leży pogrążona w śpiączce. Jej starsza siostra, Moira, przychodzi do niej wieczorami i siada przy szpitalnym łóżku wyznając swe winy. Przyznaje się nie tylko do dziecięcego egoizmu, którym głęboko zraniła całą swoją rodzinę, ale przede wszystkim do złych emocji, które...