Z panią Roberts zawsze jest niejaki kłopot, gdy przychodzi zaklasyfikować przynależność gatunkową jej powieści. Teoretycznie pisarka ta wrzucana jest do worka z napisem "Romans", ale tak naprawdę to, co pisze jest sporą mieszanką gatunkową. Owszem z naciskiem na romans, jednak z dodatkiem sensacji, kryminału, fantastyki. "Bracia krwi" należą do takiego gatunkowego koktajlu - romans plus fantastyka plus elementy powieści grozy. Nie jest to pierwsza powieść tej autorki z tego typu domieszką, wcześniej pojawiły się cykle "Trylogia Kręgu", "Klucze", "Klejnoty", w których Roberts wykorzystuje pewien ustalony schemat. Dzieli całość na trzy części, wprowadza sześcioro bohaterów (oczywiście trzy na trzech), łączy ich w pary i uczuciowym perypetiom każdej z nich poświęca jedną powieść cyklu, a ich zmagania z siłą nadprzyrodzoną tłem tychże perypetii.
W tę konwencję wpisują się także "Bracia krwi" i całkiem nieźle zresztą się tę powieść czyta. Akcja rozgrywa się w prowincjonalnym amerykańskim miasteczku, gdzie wszyscy wszystkich znają i o wszystkich wszystko wiedzą. Atmosferę takiego niewielkiego miasteczka udało się Roberts oddać naprawdę dobrze, a i nastrój grozy buduje sprawnie, choć bez fajerwerków. Główny szwarccharakter i sprawca całego zła został odmalowany dosyć malowniczo z wykorzystaniem albo prawdziwej czeskiej legendy albo też specjalnie spreparowanej na potrzeby powieści (nie doszłam do źródeł, więc trudno mi ocenić). Nie należy się jednak spodziewać klimatów rodem z Kinga, przyjęty przez autorkę format "romans plus..." znacznie łagodzi wstawki "mroczne".
Komu polecić? A przede wszystkim miłośnikom romansu, najważniejszy wątek powieści to historia "on i ona" w wariancie quasifantasy. Także tym, którzy lubią pisarstwo Nory Roberts, z pewnością odnajdą tu znane z innych jej powieści motywy i wątki. Wreszcie tym, którzy od czasu do czasu lubią sięgnąć po literaturę łatwą, lekką i przyjemną. Wprawdzie powieści pani Roberts są mocno schematyczne, bohaterowie w kolejnych cyklach kreowani według jednego niemal wzorca, o szablonowość fabuły można sobie wybić zęby, a po odłożeniu książki nie pamięta się kompletnie imion postaci, to i tak raz na jakiś czas przyjemnie przeczytać coś w jej wydaniu.

Z panią Roberts zawsze jest niejaki kłopot, gdy przychodzi zaklasyfikować przynależność gatunkową jej powieści. Teoretycznie pisarka ta wrzucana jest do worka z napisem "Romans", ale tak naprawdę to, co pisze jest sporą mieszanką gatunkową. Owszem z naciskiem na romans, jednak z dodatkiem sensacji, kryminału, fantastyki. "Bracia krwi" należą do takiego gatunkowego koktajlu...