Pierwsza książka Mastertona jaką przeczytałam i niestety stwierdzam, że nie urzekła mnie twoja historia. Bohaterowie płytcy, ze aż dno widać, ciągłe teksty Adelaide Oh... Leonardzie to, oh Leonardzie tamto. A sam Leonard- lekarz starych hipochondryczek, bohater, który jako jedyny na świecie odnajduje banalną zależność między zachorowaniami, a osobami na zaraze odpornymi, ale zanim cokolwiek zrobi musi się napić kawy, usiąść odpocząć, bo przecież ma czas w końcu tylko co minute umiera kolejne tysiąc osób. Wrrrr.... Jest zaraza, jest mocno przegadany bohater, opisy sytuacji niczym teksty z taniego brukowca no i jest oczywiście wszędobylski seks, ojczym z pasierbicą, dwóch gejów, ktoś z kochanką, ktoś tam z prostytutką i ktoś zgwałcony. Momentami tandetne dialogi i wyszukane "związki" kto z kim zajmują więcej miejsca niż sama plaga. Jedyne co przemawia na plus dla tej książki to opis ludzkich zachowań, co się dzieje gdy stajemy przed potencjalną zagładą, jak łatwo nam zapomnieć o cechach, które powodują że jesteśmy ludźmi, ale nawet to nie sprawiło, że ta historia miała jakiś większy sens.

Pierwsza książka Mastertona jaką przeczytałam i niestety stwierdzam, że nie urzekła mnie twoja historia. Bohaterowie płytcy, ze aż dno widać, ciągłe teksty Adelaide Oh... Leonardzie to, oh Leonardzie tamto. A sam Leonard- lekarz starych hipochondryczek, bohater, który jako jedyny na świecie odnajduje banalną zależność między zachorowaniami, a osobami na zaraze odpornymi,...