To rzeczywiście horror. Rzadko sięgam po ten gatunek, jednak zachęcona inną pozycją autora (choć tamta horrorem w zasadzie nie była ), chciałam go więcej. "Alicya", którą czytałam uprzednio, sprowadziła mnie na granice absurdu. Tak, "granice" to dobre słowo. Senécal przekracza je w każdym możliwym wydaniu. Również tutaj. Przede wszystkim tutaj.

Nie spodziewałam się tak mocnych wrażeń. A powinnam była, bo "Alicya" też przecież lekką pozycyjką nie była. Wiedziałam, że to horror, jednak nie miałam pojęcia z czym to się wiąże. Horrory najczęściej pochłaniam w wersjach filmowych i dziwię się ich mało realistycznym, słabo przekonującym kreacjom. Teraz już rozumiem. To, co potrafi ludzka wyobraźnia, jedynie czytając taką książkę... Tak. Takie rzeczy nie nadają się do kręcenia. Nic nie ma większej siły perswazji niż to, co wydarza się w głowie. Tak sobie myślę.

Książka była dobra. Naprawdę była dobra. Wcisnęła mnie w fotel i nie chciała puścić. Po przeczytaniu miałam ochotę jedynie wtulić się w ramiona jakiegoś dużego mężczyzny i krzyczeć: Co on im zrobił! Widziałeś? Jak on mógł?!

No ale. Nie chciałabym jej przeczytać ponownie.

To rzeczywiście horror. Rzadko sięgam po ten gatunek, jednak zachęcona inną pozycją autora (choć tamta horrorem w zasadzie nie była ), chciałam go więcej. "Alicya", którą czytałam uprzednio, sprowadziła mnie na granice absurdu. Tak, "granice" to dobre słowo. Senécal przekracza je w każdym możliwym wydaniu. Również tutaj. Przede wszystkim tutaj.

Nie spodziewałam się tak...