Siedzę i czytam to gó*** i nie wierzę, że się tak męczę. Wcześniej czytałam kilka książek z tej serii i nie było tak źle. Cukier lał się czasami strumieniami, ale jakoś tak to mi nie przeszkadzało. A tutaj Nan - bohaterka, która od początku serii (a mamy tom 13) była kreowana na największą suk*, a tutaj jest postacią nijaką. Autorka nie postarała się nawet wyjaśnić motywów zachowania Nan. Pomijając to, że była z większością facetów w okolicy. Na marginesie dodam, że specjalnie nie przepadam za takimi bohaterkami, no ale cóż...
Major mnie niemiłosiernie irytował. Jejku kolejny playboy, w dodatku nudny. Przejdźmy dalej, Cope. Facet, który cytuje jest "hardcorową wersją Batmana" jest bo jest. Wolę już bardziej gburowatych kowbojów Diany Palmer niż jego.
Nie spodziewam się od Gilnes filozoficznych rozważań na temat życia. Chcę tylko dobrego romansu z sensownymi bohaterami, a dostałam średniej jakości harlequina.

Siedzę i czytam to gó*** i nie wierzę, że się tak męczę. Wcześniej czytałam kilka książek z tej serii i nie było tak źle. Cukier lał się czasami strumieniami, ale jakoś tak to mi nie przeszkadzało. A tutaj Nan - bohaterka, która od początku serii (a mamy tom 13) była kreowana na największą suk*, a tutaj jest postacią nijaką. Autorka nie postarała się nawet wyjaśnić motywów...