Nadwrażliwiec spogląda na świat

Nie ma co ukrywać, że David Foster Wallece potrafi bezbłędnie i obłędnie pisać. Jego Eseje w mig stają się opowieściami o niemal egzystencjalnej wymowie. Jego obserwacje są bezwzględnie obnażające. Jego myśli są niezmiernie zajmujące. Rzadki to przypadek pisarza, który jest aż tak dobry i wnikliwy. Jego cel nadrzędny to przywrócić należyte miejsce powadze w literaturze. Proza to gęsta i pełna przypisów. Te przypisy są bardzo pogłębione i nieco odrywają od meritum, bo sprawiają, że zbliżamy się bardzo do samego autora. I tak naprawdę stawiają na równie opowieść o nim samym, jak i jego przemyślenia i obserwacje. Rzeczywistość z plastycznością się tu miesza.

Owszem w „Rzekomo fajnej rzeczy, której nigdy więcej nie zrobię” jest ironia. Jednak ta ironia nie polega na szyderstwie. Nie ma celu pogrążenia opisywanych postaci czy też odebrania im godności. Widać, że autor świadomy jest używania słów oraz ich wagi. Musi jednak przy każdej okazji podkreślać, że nie chodzi mu o patos, a o ciężkość znaczeniową. Weźmy jego reportaż o targach zwierząt w Illinois. Czujemy się jak w filmie, gdzie widzimy bohatera od tyłu. Niejako podążamy za nim, coś jak u Gusa Van Santa. Tylko, że nasz oprowadzacz sam steruje nami i przedstawia nam tylko to co chce. Potrafi się zatrzymać na chwilę, żeby rozważać o cierpieniu zwierząt i ludzi. Nie mam wątpliwości, że te jego myśli głębiły się w nim wcześniej, a opisywane zdarzenia są jedynie pretekstem lub katalizatorem to uzewnętrznienia ich.

Mamy też w tym zbiorze tekst o ironii. Tak potrzebnej, ale jednak, o czym przekonuje Wallece, niebezpiecznej. Pokazuje mechanizmy reklamy, które z premedytacją wykorzystują ironię do mamienia nas. Czynienia głupszymi idąc dalej. Ten tekst powinien być debatowany szczególnie u nas w obecnej sytuacji politycznej. Niemniej czyta się to wszystko świetnie. Foster Wallece bawi się również czarnym humorem. Potrafi w sposób wielce zajmujący opisać innego artystę Davida Lyncha. Jego spostrzeżenia są arcyciekawe i rozbudzają szare komórki. Znakomita proza.

Nadwrażliwiec spogląda na świat

Nie ma co ukrywać, że David Foster Wallece potrafi bezbłędnie i obłędnie pisać. Jego Eseje w mig stają się opowieściami o niemal egzystencjalnej wymowie. Jego obserwacje są bezwzględnie obnażające. Jego myśli są niezmiernie zajmujące. Rzadki to przypadek pisarza, który jest aż tak dobry i wnikliwy. Jego cel nadrzędny to przywrócić należyte...