Książka-podręcznik dla każdego nowoprzyjętego funkcjonariusza SW lub osób, które zamierzają parać się tym zawodem.
Choć Autor tej pozycji rozpoczął służbę w 1988 r. a na emeryturę przeszedł dokładnie 20 lat temu, ma się wrażenie, że sytuacje, które opisuje są żywcem wyjęte z obecnych czasów. W zasadzie nie wiele się zmieniło-słownictwo, niejednokrotnie sposób działania, wykonywanie standardowych czynności, zachowanie skazanych - to wszystko istnieje niemal w takiej formie do dziś.
Każdy dzisiejszy funkcjonariusz potwierdzi słowa starszego klawisza ;)
Naprawdę polecam, momentami bardzo zabawne opisy sytuacji, szczególnie dla laików, plus wiele informacji, które mogą się przydać w pracy, a których nie ma na szkołach. Takie rzeczy można usłyszeć tylko od starszych służbą :)
Czytałam jedną z opinii, że książka może być niezrozumiała dla osób "z zewnątrz" i może rzeczywiście jest w tym trochę racji. To lektura bardziej "branżowa" jeśli mogę tak to nazwać, na pewno zainteresuje głównie tych, którzy będą chcieli zapoznać się z systemem pracy oddziałowego, bo raczej trudno mi sobie wyobrazić standardowego czytelnika, którego interesuje opis czynności od rozpoczęcia służby do jej końca. Poza tym język-może być trochę rażący i niezbyt zrozumiały. Trzeba to wziąć pod uwagę sięgając po tą pozycję, choć tak naprawdę wszystko zależy od tego, co oczekujemy.
Dla mnie jest to lektura obowiązkowa dla osób związanych z tematem, jak już wspominałam.

Książka-podręcznik dla każdego nowoprzyjętego funkcjonariusza SW lub osób, które zamierzają parać się tym zawodem.
Choć Autor tej pozycji rozpoczął służbę w 1988 r. a na emeryturę przeszedł dokładnie 20 lat temu, ma się wrażenie, że sytuacje, które opisuje są żywcem wyjęte z obecnych czasów. W zasadzie nie wiele się zmieniło-słownictwo, niejednokrotnie sposób działania,...

W cieniu krat

Świat „za kratami” większości z nas znany jest głównie z filmów fabularnych. Z mniej lub bardziej atrakcyjnych „wizji” więziennego życia. Nawet wtedy, gdy produkcja filmowa oparta jest na faktach, znaczącą rolę zdaje się odgrywać w niej słowo „oparta”. Wydaje się, że tak jak np. w przypadku wojny niezwykle trudno oddać jest atmosferę życia i pracy w owym ograniczonym, zamkniętym świecie. W klaustrofobicznych, stale stresujących warunkach, wśród ludzi będących na bakier z prawem. O ile losy skazanych - na ogół niewinnie - czasami przedstawia się w produkcjach filmowych lub książkach, o tyle niezwykle rzadko możemy dowiedzieć się czegoś więcej o „klawiszach”. O funkcjonariuszach, którzy mają za zadanie pilnować porządku w często przepełnionych więzieniach. Może to po części wynikać z niechęci do opowiadania o swoich przeżyciach, z ograniczeń związanych z pracą w służbach mundurowych, niezbyt mile widzących ujawnianie pewnych spraw, ale również z braku umiejętności opowiedzenia o sobie w ciekawy sposób. Książka Andrzeja Dembińskiego „Kariera klawisza” jest więc pewnym novum na rynku wydawniczym.

To opowieść o człowieku, który nie do końca świadomie wybrał własną ścieżkę kariery, głównie ze względu na profity finansowe z nią związane, a nie poczucie misji czy zainteresowania. Rzecz ludzka i zrozumiała. Wszedł zatem jako trzydziestoletni ojciec rodziny w nieznany mu wcześniej świat. Zaskakujący i niełatwy, niebezpieczny i nieustannie wypełniony stresem. W „Karierze klawisza”, będącej publikacją wspomnieniową, autor ocenia ten czas z perspektywy wieloletniej pracy, doświadczenia zawodowego. To, co czytamy - poddane zresztą odpowiedniej redakcji - nie jest zatem zbiorem zapisków czynionych na gorąco, tylko spojrzeniem wstecz, po latach. Można odnieść wrażenie, że Andrzej Dembiński nie mówi o wszystkim. Z drugiej strony to, co opisuje, jest samo w sobie naprawdę „mocne”.

Jak wygląda (wyglądała) służba na więziennych oddziałach? Autor przedstawia zwyczaje panujące wśród osadzonych oraz funkcjonariuszy służby więziennej. Opisuje układy, hierarchie, relacje międzyludzkie w budynku więzienia. Seks za kratami, przemoc, agresja, samookaleczenia, próby samobójcze. Konwoje, widzenia, głodówki, ucieczki. Poszczególne rozdziały podejmują konkretne tematy, choć sporo w nich luźnych dygresji. Ciekawe jest nie tylko to, co czytamy, ale również to, czego możemy się domyślać, czytając „między wierszami". Są jakby dwie warstwy opowieści: opis specyfiki życia więziennego oraz swoiste usprawiedliwianie się autora, poszukiwanie zrozumienia dla siebie i swojej pracy.

To pouczająca, choć smutna książka, która najczęściej ukazuje degenerację człowieka. Pokazuje też - co zresztą potwierdza sam Dembowski - że kontakt z takim światem nie pozostawia nikogo „czystym”. Na pewno zmienia człowieka, niszczy wiarę w innych, wypłukuje wcześniejszy optymizm. A przecież w niedoskonałym świecie ktoś musi pełnić rolę strażnika więziennego. Ktoś skazany jest więc na swoisty dotyk zła. Warto, by tego typu książkę przeczytali ci, którzy zamierzają pracować w służbie więziennej, którzy fascynują się resocjalizacją. Pokazuje ona szerzej oblicze zamkniętego więziennego świata.

Oficyna Wydawnicza Impuls http://impulsoficyna.com.pl/recenzje/-kariera-klawisza,1801.html

W cieniu krat

Świat „za kratami” większości z nas znany jest głównie z filmów fabularnych. Z mniej lub bardziej atrakcyjnych „wizji” więziennego życia. Nawet wtedy, gdy produkcja filmowa oparta jest na faktach, znaczącą rolę zdaje się odgrywać w niej słowo „oparta”. Wydaje się, że tak jak np. w przypadku wojny niezwykle trudno oddać jest atmosferę życia i pracy w owym...

Bardzo chaotyczna książka.

Człowiek, który nigdy nie zetknął się z tematem więzienia i nie wie jak funkcjonuje system penitencjarny w Polsce, będzie mieć spory problem żeby w ogóle przebrnąć przez tę pozycję.

Odnosi się wrażenie, że wszystko jest nie po kolei. Na przykład czytelnik przez 3/4 książki jest utrzymywany w twierdzeniu, że kandydat na "klawisza" jest od razu rzucony na głęboką wodę, potem pojawia się wyjazd na jakąś szkółkę podoficerską, nie wiadomo po co i dlaczego, bo tak... Nie jasna dla laika jest w ogóle hierarchia wśród funkcjonariuszy.

Irytuje język osadzonych, słowniczek na końcu książki powinien być tylko ciekawostką czy dodatkiem, a nie niezbędnikiem który trzeba co chwilę kartkować. Za dużo tych wtrąceń z grypsery, można się pogubić.

No i te wylewne żale samego Autora jak to kiedyś było dobrze, a teraz jest tak źle, jak niesprawiedliwie go traktowano.... Za dużo tego.

Książka jest raczej zbiorem ciekawostek z życia za kratami. O tym jak się osadzeni okaleczają, jak maltretują siebie nawzajem, jak kombinują na różnych polach itp.

Wyszło by fajnie gdyby tylko ktoś pomógł Autorowi opracować jakiś konspekt albo szablon, powiedział "najpierw opisz to, potem to i tamto", a nie "pisz jak chcesz".

Bardzo chaotyczna książka.

Człowiek, który nigdy nie zetknął się z tematem więzienia i nie wie jak funkcjonuje system penitencjarny w Polsce, będzie mieć spory problem żeby w ogóle przebrnąć przez tę pozycję.

Odnosi się wrażenie, że wszystko jest nie po kolei. Na przykład czytelnik przez 3/4 książki jest utrzymywany w twierdzeniu, że kandydat na "klawisza" jest od razu...