Jakie to było dobre... Bezpretensjonalne, zgrabne, ciekawe w treści, ale przede wszystkim zachwycające formą. Ponoć to prawdziwe wspomnienia Emmy Reyes, choć czasem trudno w to uwierzyć. Napisane przez dorosłą kobietę po wielu latach, ubrane są w słowa małej dziewczynki, którą wówczas była - rekompensującą wrażliwością i wyobraźnią brak zrozumienia dla wielu zjawisk, przyjmującą je po prostu, bez skargi i samoużalania. Złożone w listach przez malarkę, która nawet nie wiedziała, jak wspaniałą jest pisarką. Cymesik.

Jakie to było dobre... Bezpretensjonalne, zgrabne, ciekawe w treści, ale przede wszystkim zachwycające formą. Ponoć to prawdziwe wspomnienia Emmy Reyes, choć czasem trudno w to uwierzyć. Napisane przez dorosłą kobietę po wielu latach, ubrane są w słowa małej dziewczynki, którą wówczas była - rekompensującą wrażliwością i wyobraźnią brak zrozumienia dla wielu zjawisk,...

Lubicie słuchać wspomnień? Piszecie listy? A może odeszło to do lamusa? Książki mają poruszać. Przekazywać emocje. Jeśli przedstawione zostały oczami dziecka- docierają do mnie bardziej. Nikt przecież nie jest tak szczery, bezpośredni w swych opiniach i zwyczajnie prawdziwy, jak one.Właśnie dlatego warto wysłuchać, co mają do powiedzenia.

"Pamięć zapisana w listach" jest zapisem wkraczania w życie autorki ów książki, wybitnej jak sprawdziłam po lekturze malarki. To jej bolesna tożsamość, którą postanowiła się z nami podzielić aby otworzyć oczy na piekło jakie potrafimy latoroślom uczynić. Treść uświadamia, że nawet osoby świeckie potrafią składać się ze zła, być jego usposobieniem. A wspomnienia pieką, uwierają wewnętrznie pomimo upływu lat. Na największe uznanie zasługuje realność słów jakimi jesteśmy karmieni. Czuć każdą komórką ciała okrucieństwo jakiego doświadczyła. Okazuje się, że czasem strach uniemożliwia oddychanie. Surowość narracji i judasze oczu zakładane nam jak okulary na jej świat... układają się w ciele jak puzzle, powodują rosnącą gulę w gardle... której nie sposób połknąć. Uwierał mnie przy lekturze Pani Emmy ból. Zasiadał na kolanach. Musiałam robić sobie przerwy, bo zwyczajnie płakałam do wewnątrz,że tak wielu ludzi jest pozbawionych człowieczeństwa. Brak bezpiecznych ramion które ukołyszą, ciągły strach o kolejny dzień... rozsiada się w meandrach ciała. Świat wokół milknie zanurzając się w tych 23 listach. Nie sposób o tym nie wspomnieć. Lektura stanowi dowód na to, że są zadry, których czas nie leczy. Będą w nas uderzać do końca życia. Kłaść się cieniem na powiekach zasypiając. Treść jak szpila przeszywa serce. Szuflady tajemnic autorki które nam ofiarowuje- uwidaczniają emocje siedzące w człowieku po kość. Słowa padają jak gromy. Chronicznie więc wraz z nią cierpimy. Jestem przekonana, że Wasze doświadczenia z dzieciństwa i zwyczajnie wrażliwość na krzywdę najmniejszych, będą determinować odbiór tej książki.

Lubicie słuchać wspomnień? Piszecie listy? A może odeszło to do lamusa? Książki mają poruszać. Przekazywać emocje. Jeśli przedstawione zostały oczami dziecka- docierają do mnie bardziej. Nikt przecież nie jest tak szczery, bezpośredni w swych opiniach i zwyczajnie prawdziwy, jak one.Właśnie dlatego warto wysłuchać, co mają do powiedzenia.

"Pamięć zapisana w listach" jest...

Momentami trudno uwierzyć, że są to autentyczne wspomnienia, aniżeli fikcja literacka. Poruszająca historia opowiedziana językiem pozbawionym ozdobników. Sposób w jaki autorka prowadzi historię pełną niedopowiedzeń, przedstawia czytelnikowi perspektywę dziecka - nieświadomego i bezbronnego, wystawionego na łaskę lub niełaskę swoich „opiekunów”.

Momentami trudno uwierzyć, że są to autentyczne wspomnienia, aniżeli fikcja literacka. Poruszająca historia opowiedziana językiem pozbawionym ozdobników. Sposób w jaki autorka prowadzi historię pełną niedopowiedzeń, przedstawia czytelnikowi perspektywę dziecka - nieświadomego i bezbronnego, wystawionego na łaskę lub niełaskę swoich „opiekunów”.

Wspomnienia, przedstawione w takiej formie, to ja mogę czytać /nie przepadam za biografiami/.
Wstrząsająca retrospekcja do koszmarnej krainy dzieciństwa, której większość z nas nie potrafi sobie nawet wyobrazić.
Niestety, dla niektórych dzieci była to zwyczajna rzeczywistość - nie znały innej.
Narracja surowa, szczera, spontaniczna i przerażająca w swej prostocie przekazywania rzeczy strasznych i niewyobrażalnych...

POLECAM!

Wspomnienia, przedstawione w takiej formie, to ja mogę czytać /nie przepadam za biografiami/.
Wstrząsająca retrospekcja do koszmarnej krainy dzieciństwa, której większość z nas nie potrafi sobie nawet wyobrazić.
Niestety, dla niektórych dzieci była to zwyczajna rzeczywistość - nie znały innej.
Narracja surowa, szczera, spontaniczna i przerażająca w swej prostocie...

Mnie poruszyła do granic. Oraz zostawiła pod wrażeniem lekkości i geniuszu pióra Emmy Reyes.

Mnie poruszyła do granic. Oraz zostawiła pod wrażeniem lekkości i geniuszu pióra Emmy Reyes.