Nie oceniam, bo nie doczytałam - choć bardzo lubię takie opowieści, to jednak słowiańska narracja mnie rozłożyła na łopatki. Książka skierowana do dzieciaków bardziej, ale czy trafnie? Polecam tym, którzy kochają takie słowiańskie i mitologiczne klimaty:) A klimat jest, niewątpliwie!

Nie oceniam, bo nie doczytałam - choć bardzo lubię takie opowieści, to jednak słowiańska narracja mnie rozłożyła na łopatki. Książka skierowana do dzieciaków bardziej, ale czy trafnie? Polecam tym, którzy kochają takie słowiańskie i mitologiczne klimaty:) A klimat jest, niewątpliwie!

Lubię książki z motywami z mitologii słowiańskiej. W "Gościunie" ich nie brakuje, więc czytało mi się całkiem dobrze. Oto we współczesnej Polsce odnawia się kult słowiańskich bóstw, a nad pewnym jeziorem powstaje osada jako żywo wyjęta z przedchrześcijańskich czasów. Osada niewidzialna dla amerykańskich i rosyjskich satelitów, otoczona puszczą, po której kursują dziwożony, południce i wodniki. Jeśli trafisz do tej osady, spodziewaj się, że już tu zostaniesz, uwiedziony jej urokiem - i cóż z tego, że jesteś katolickim egzorcystą?! :)

Mam tylko nieodparte wrażenie, że autor bardzo chciał wykorzystać kilka opowiadań, które kiedyś stworzył i teraz wbudował je w coś dłuższego. Dopisał fabułkę, kilka postaci i zatytułował całość "Gościun". Ale mimo to książkę czyta się z pewną przyjemnością, nawet jeśli jest "ulepem" i ma kilka gimbazjalnych scenek humorystycznych.

Moja wersja, ebook z wydawnictwa CodeRed, ma sporo błędów i literówek. Bardzo niechlujne wydanie.

(Nie rozumiem tylko, dlaczego rząd miałby posyłać wojsko i komandosów na nikomu nie szkodzącą osadę. Nawet obecny, betonowy rząd prawicowych nacjonalistów chyba nie byłby AŻ tak spolegliwy wobec Watykanu. Tzn. wiem, że jest, ale jakieś granice - jak mniemam, są. :o )

Lubię książki z motywami z mitologii słowiańskiej. W "Gościunie" ich nie brakuje, więc czytało mi się całkiem dobrze. Oto we współczesnej Polsce odnawia się kult słowiańskich bóstw, a nad pewnym jeziorem powstaje osada jako żywo wyjęta z przedchrześcijańskich czasów. Osada niewidzialna dla amerykańskich i rosyjskich satelitów, otoczona puszczą, po której kursują dziwożony,...

Przez całą lekturę nie mogłem oprzeć się wrażeniu, że autorem jest Dariusz Domagalski, autor "ORP Dzik". Nie napiszę nic więcej, żeby nie zdradzić treści, ale kto przeczyta oba utwory ten zrozumie co mam na myśli.

Książka jest w sumie opowiadaniem, zawierającym cztery inne opowiadania (jeśli dobrze policzyłem). Jest to utwór dla młodzieży, sądząc po języku, postaciach, skąpych opisach, dużej ilości dialogów i krótkich wątkach. W sumie to powinna być jedna gwiazdka, ze względu na to, co napisałem w pierwszym akapicie. Jednak ponieważ niektóre fragmenty nadają się na fajne bajki dla dzieci, a te które się nie nadają obnażają słabości religii i kpią z księży katolickich, dodałem jeszcze kilka gwiazdek, bo do młodzieży to trafi.

W jednym zdaniu: to już było, ale młodzieży polecam, bo jest ciekawie, prosto i chwilami nawet zabawnie (prostacko zabawnie, ale większość współczesnej młodzieży chyba to lubi). Wyrobionym czytelnikom odradzam.

Przez całą lekturę nie mogłem oprzeć się wrażeniu, że autorem jest Dariusz Domagalski, autor "ORP Dzik". Nie napiszę nic więcej, żeby nie zdradzić treści, ale kto przeczyta oba utwory ten zrozumie co mam na myśli.

Książka jest w sumie opowiadaniem, zawierającym cztery inne opowiadania (jeśli dobrze policzyłem). Jest to utwór dla młodzieży, sądząc po języku, postaciach,...

Przesympatyczna opowieść. A z mojej strony to wielki komplement, ponieważ kulty pogańskie to zdecydowanie nie moje klimaty. Jednak całość - w sensie ogólnej koncepcji - aż pachnie starą, dobrą fantastyką z drugiej połowy lat 70-tych. Czyli tym, co Trygrysy lubią najbardziej.

Przesympatyczna opowieść. A z mojej strony to wielki komplement, ponieważ kulty pogańskie to zdecydowanie nie moje klimaty. Jednak całość - w sensie ogólnej koncepcji - aż pachnie starą, dobrą fantastyką z drugiej połowy lat 70-tych. Czyli tym, co Trygrysy lubią najbardziej.

Połowę, a co najmniej 1/3 książki można spokojnie usunąć, bez żadnego problemu dla fabuły. Ponadto postaci są płaskie, mało realistyczne, słabo nakreślone, przypomina to teatrzyk kukiełkowy. Na szczęście zakończenie zabawne...

Połowę, a co najmniej 1/3 książki można spokojnie usunąć, bez żadnego problemu dla fabuły. Ponadto postaci są płaskie, mało realistyczne, słabo nakreślone, przypomina to teatrzyk kukiełkowy. Na szczęście zakończenie zabawne...

Świetna. Może dlatego tak mi się podoba bo sam jestem Rodzimowiercą.
Dodatkowo bardzo ciekawe, pouczające przypowieści. Polecam :)

Świetna. Może dlatego tak mi się podoba bo sam jestem Rodzimowiercą.
Dodatkowo bardzo ciekawe, pouczające przypowieści. Polecam :)

Nie sądzę żeby było nad czym się rozwodzić: łatwa, lekka i przyjemna. Nic nie wnosi, ale też niczego jej nie brakuje.
Ot zwykłe czytadło.

Nie sądzę żeby było nad czym się rozwodzić: łatwa, lekka i przyjemna. Nic nie wnosi, ale też niczego jej nie brakuje.
Ot zwykłe czytadło.