Ostatnio zacząłem nieco uważniej dobierać lektury, bacznie sprawdzam, czy nie czeka na mnie jakiś kosmiczny gniot. Nauczyłem się też sztuki, która przez wiele lat była dla mnie nieosiągalna. Jeśli książka jest kiepska, to nie kończę, rzucam w kąt i odpuszczam, szkoda mi czasu na czytanie czegoś, co nie sprawia mi frajdy. Książka Eduarda Bassa należy do tych doczytanych do końca z przyjemnością.

Nie znam za dobrze literatury czeskiej, kojarzę właściwie tylko dobrego wojaka Szwejka, a w dzieciństwie zdarzyło mi się czytać co nieco o przygodach Rumcajsa, to właściwie tyle. Po Jedenastkę… sięgnąłem zatem właściwie bez jakichkolwiek oczekiwań. Okazało się, że mimo upływu lat, minęło prawie 100 od jej wydania, książka okazała się być bardzo przyjemną, lekką lekturą. Wygląda na to, że już wtedy, na początku dwudziestego wieku, piłka nożna budziła ogromne namiętności i zainteresowanie. Owszem Bass z pewnością nagina sporo faktów, tworząc tę historię dla dzieci, australijski futbol wszak nigdy nie należał do najlepszych na świecie, ale przecież i dziś Barcelona ma świetnych piłkarzy. To znakomita bajka o potrzebie wytrwałości, o wspólnym działaniu, pełna uśmiechu i wiary w sport opowiastka o chłopakach z niewielkiej wsi którzy podbili świat.
Polecam zdecydowanie, reszta opinii na www.tramwajnr4.pl

Ostatnio zacząłem nieco uważniej dobierać lektury, bacznie sprawdzam, czy nie czeka na mnie jakiś kosmiczny gniot. Nauczyłem się też sztuki, która przez wiele lat była dla mnie nieosiągalna. Jeśli książka jest kiepska, to nie kończę, rzucam w kąt i odpuszczam, szkoda mi czasu na czytanie czegoś, co nie sprawia mi frajdy. Książka Eduarda Bassa należy do tych doczytanych do...