Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ostatnio zacząłem nieco uważniej dobierać lektury, bacznie sprawdzam, czy nie czeka na mnie jakiś kosmiczny gniot. Nauczyłem się też sztuki, która przez wiele lat była dla mnie nieosiągalna. Jeśli książka jest kiepska, to nie kończę, rzucam w kąt i odpuszczam, szkoda mi czasu na czytanie czegoś, co nie sprawia mi frajdy. Książka Eduarda Bassa należy do tych doczytanych do końca z przyjemnością.

Nie znam za dobrze literatury czeskiej, kojarzę właściwie tylko dobrego wojaka Szwejka, a w dzieciństwie zdarzyło mi się czytać co nieco o przygodach Rumcajsa, to właściwie tyle. Po Jedenastkę… sięgnąłem zatem właściwie bez jakichkolwiek oczekiwań. Okazało się, że mimo upływu lat, minęło prawie 100 od jej wydania, książka okazała się być bardzo przyjemną, lekką lekturą. Wygląda na to, że już wtedy, na początku dwudziestego wieku, piłka nożna budziła ogromne namiętności i zainteresowanie. Owszem Bass z pewnością nagina sporo faktów, tworząc tę historię dla dzieci, australijski futbol wszak nigdy nie należał do najlepszych na świecie, ale przecież i dziś Barcelona ma świetnych piłkarzy. To znakomita bajka o potrzebie wytrwałości, o wspólnym działaniu, pełna uśmiechu i wiary w sport opowiastka o chłopakach z niewielkiej wsi którzy podbili świat.
Polecam zdecydowanie, reszta opinii na www.tramwajnr4.pl

Ostatnio zacząłem nieco uważniej dobierać lektury, bacznie sprawdzam, czy nie czeka na mnie jakiś kosmiczny gniot. Nauczyłem się też sztuki, która przez wiele lat była dla mnie nieosiągalna. Jeśli książka jest kiepska, to nie kończę, rzucam w kąt i odpuszczam, szkoda mi czasu na czytanie czegoś, co nie sprawia mi frajdy. Książka Eduarda Bassa należy do tych doczytanych do...

Grzegorzewska napisała książkę nietuzinkową, już na tyle mocno okrzepła w konwencji kryminału, tak dobrze opanowała warsztat oraz budowanie fabuły, że poszła tym razem o krok dalej i do tego wszystkiego, co już znamy z jej wcześniejszych książek, dołączyła jeszcze zabawę formą. Porwała się na przedziwne i nieco karkołomne podzielenie opowieści na dwa wątki, historia detektyw Julii Dobrowolskiej przeplata się z wątkiem Profesora. Znamy takie numery, nieprawdaż? No dobra, ale wątek Profesora idzie… od tyłu, od samiuteńkiego końca!
A fabuła wciąga, zaskakuje i dostarcza mnóstwo przyjemności przy czytaniu !
Polecam zdecydowanie ! :)

Reszta tekstu na www.tramwajnr4.pl

Grzegorzewska napisała książkę nietuzinkową, już na tyle mocno okrzepła w konwencji kryminału, tak dobrze opanowała warsztat oraz budowanie fabuły, że poszła tym razem o krok dalej i do tego wszystkiego, co już znamy z jej wcześniejszych książek, dołączyła jeszcze zabawę formą. Porwała się na przedziwne i nieco karkołomne podzielenie opowieści na dwa wątki, historia...

Gavin Extence napisał powieść obyczajową, która porusza temat kruchości naszego losu, ale nie poprzez jakieś dramatyczne koleje losu, ale przez pryzmat zdrowia psychicznego. Przez sposoby radzenia sobie z emocjami, z problemami, z tym, co nas na co dzień spotyka, i tym, co nas zaskakuje w rutynie dnia codziennego. Także o tym, że nie zawsze nawet najbliższa osoba jest w stanie pomóc

Zrobił to w sposób wyśmienity, dający do myślenia, a na zakończenie przyznał się także do tego, że pisząc Melody Black, korzystał z własnych doświadczeń. To książka, która wielu się spodoba, ale będą też tacy, którzy stwierdzą, że to klasyczna opowieść „z dupy”, mająca niewiele sensu i opowiadająca jakieś bzdury. Zazdroszczę im.

A jak u was? Jesteście normalni?

Reszta opinii na www.tramwajnr4.pl

Gavin Extence napisał powieść obyczajową, która porusza temat kruchości naszego losu, ale nie poprzez jakieś dramatyczne koleje losu, ale przez pryzmat zdrowia psychicznego. Przez sposoby radzenia sobie z emocjami, z problemami, z tym, co nas na co dzień spotyka, i tym, co nas zaskakuje w rutynie dnia codziennego. Także o tym, że nie zawsze nawet najbliższa osoba jest w...