Debiuty bywają różne. Wrzucić do wielkiego gara nieboszczyka, dwóch policjantów i sprytnego mordercę, to nie wszystko! Sztuką jest zainteresować czytelnika, który jest głodny wartkiej akcji, śmiałej intrygi i tajemniczego zakończenia. Joanna Bagrij namieszała i stworzyła gar pełen malowniczych zbrodni...


Policja poszukuje brutalnego i przebiegłego mordercę. Bez żadnych skrupułów morduje i brutalnie okalecza swoje ofiary. Morderca pozostawia tylko małe wskazówki. Policjanci nie wiedzą, co robić. Okazuje się, że jeden z zamordowanych to Richard Layboom. Policjanci zaczynają śledztwo, które doprowadza ich do bliźniaków. Ethan jest malarzem, który maluje miejsca zbrodni, a jego siostra Natalie staje się podejrzana o współudział w morderstwach. Czy rodzeństwo to przebiegli i brutalni mordercy?

Bargij zaskakuje zakończeniem. Umiejętnie naprowadza i zmienia poszlaki, aby czytelnik błądził w labiryncie własnych myśli. Intryga, która współgra ściśle z fabułą, nadaje całej tej historii namiastkę tajemniczości. Intuicyjnie naprowadza czytelnika i pozostawia, aby czytający mógł snuć swoje domysły. Mocne opisy z miejsca zbrodni. Makabryczne obrazy mogą powodować odrazę, ale są najmocniejszą stroną całej książki. Autorka ma wyraziście bujną wyobraźnię, której nie bała się użyć. Nie da się ukryć, że debiuty mają swoje mankamenty. Oddech śmierci również je ma. Brak dynamiki akcji może razić. Autorka stopniuje tempo akcji. Naprowadza na szczyt kryminalnej zagłady, a za chwilę zwalnia. Szybkim krokiem wycofuje śledztwo. Cała otoczkę kryminalną zamienia na opisy, które burzą równowagę podczas czytania.

Autorka wyszła poza określone ramy. Wielu uzna, że kryminał powinien opierać się na przyjęciu trzech głównych bohaterów. Bagrij zabiera czytelnika w środek mieszanki towarzyskiej. Urozmaiciła czytelnikowi poznanie wszystkich bohaterów. Ma to swoje plusy i minusy. Natłok wprowadzonych postaci ukazuje, że każdy walczy o swoje. Pazerność leży w naturze ludzkiej, a przebiegłość to cecha, którą każdy użyje, kiedy znajdzie się w sytuacji podbramkowej. Minusem takiego zabiegu jest fakt, że autorka nie daje zbliżyć się czytelnikowi do danej postaci. Możesz go poznać, aczkolwiek niekoniecznie dotknąć jego zawartości. Taki miszmasz towarzyski znacznie koloryzuje fabułę, ale pozostaje do oceny czytelnika, ponieważ każdy inaczej odbiera mnogość bohaterów w lekturze.

Oddech śmierci pachnie kryminalnym serialem z dużą ilością miejsc akcji. Autorka zabiera czytelnika w wir zdarzeń, a jednocześnie zmienia miejsca akcji. Niejednokrotny problem z rozpoznaniem miejsca akcji doprowadza do chwilowej zguby. Czytelnik powraca i prężnie wkracza w sidła historii.

W tym kryminalnym zbiegu postępowań odnajdą się miłośnicy mocnych scen. Autorka oddała siebie, w każdym calu. Stworzyła miejsca zbrodni, które nie pozastawiają żadnych wątpliwości. Czuć w nich Oddech śmierci. Bez zarzutów można stwierdzić, że autorka posiada wiedzę, w kwestii kryminalnych odczytów z miejsca zbrodni. Lekarze medycyny sądowej i cała otoczka laboratoryjna zasługuje na wyróżnienie.

Nie zapominajmy, że Oddech śmierci to debiut. Ma swoje mankamenty, ale siłą autorki jest konsekwentność, z którą poprowadziła intrygę. Skutecznie szła drogą, którą założyła za słuszną. Manipuluje i wyprowadza czytelnika w szary las. Autorka stworzyła malownicze morderstwa. Skrupulatnie dopracowała fabułę i wyrafinowanego mordercę. Polecam, ponieważ warto wierzyć w młodych autorów i autorki, którzy dzielą się z nami swoimi debiutami! Czuję, że autorka jeszcze zaskoczy czytelników.

Debiuty bywają różne. Wrzucić do wielkiego gara nieboszczyka, dwóch policjantów i sprytnego mordercę, to nie wszystko! Sztuką jest zainteresować czytelnika, który jest głodny wartkiej akcji, śmiałej intrygi i tajemniczego zakończenia. Joanna Bagrij namieszała i stworzyła gar pełen malowniczych zbrodni...


Policja poszukuje brutalnego i przebiegłego mordercę. Bez żadnych...