Czołowa scenarzystka IIIRP popełniła tym razem powieść, która jest gotowym scenariuszem na tragikomedię romantyczną. Mamy oto kolejną bajkę o kopciuszku: zwyczajna kobieta zostaję gwiazdą prywatnej telewizji, zarabia krocie, kolekcjonuje nagrody, staje się celebrytką, ale płaci za to wielką cenę. Może najciekawsze jest opisanie przez Łepkowską bagienka show-biznesu, bo przecież zna te sprawy z autopsji. Na końcu książka niestety dryfuje w stronę przewidywalnej komedii romantycznej i nieuchronnego happy endu. W sumie lekkie rozczarowanie, może nieuzasadnione.

Zaczyna się całkiem ciekawie Oto zwyczajna kobieta, samotna rozwódka, matka nastoletniej córki z trudem wiążąca koniec z końcem (schemat cokolwiek znany), z dnia na dzień zostaje prowadzącą programu w którym szarzy ludzie sprzedają na ekranie swoją prywatność, a prezenter usiłuje im pomóc. A potem to już leci, sukcesy, zaszczyty, wielkie pieniądze, popularność.

Łepkowska dobrze opisuje mroczny światek show-biznesu (wszak zna go świetnie od wewnątrz): zawiść, intrygi, seks za karierę, oszustwa na dużą skalę i inne ciekawe rzeczy. To jest ten światek w którym bohaterka dowiaduje się w klinice medycyny estetycznej, że wygląda na swoje lata: „I to było absolutnie niedopuszczalne. Na swoje lata mogą wyglądać zwykłe kobiety. Ona musi wyglądać lepiej i młodziej. Musi zrozumieć, że życie to walka. O dobry wygląd walka. Kto nie walczy, ten ginie. To znaczy się starzeje. A jak się starzeje, to wypada. A jak wypada, to go nie ma. A chcemy przecież być, prawda? Za wszelką cenę być.” Więc dała sobie zrobić „botoks, kwas, mezo i laser.” No i bardzo dobrze.

Mamy też szczegółowo opisane koszta związane z popularnością i gwiazdorstwem: psychofani, nieskończone prośby o pomoc materialną, oszuści, paparazzi, brak prywatnego życia, samotność (tu niekoniecznie, bo to raczej wybór bohaterki), depresja. Przy okazji, będąc już gwiazdą nasza bohaterka podejmuje tak głupie decyzje jakby była nastolatką. Człowiek się zastanawia gdzie ta kobieta ma mózg? Akcja na początku toczy się dosyć dynamicznie, ale potem siada, mamy sporo dłużyzn i miejsc nudnych. Od pewnego momentu zaczyna się straszna sztampa i banał, poziom książki zjeżdża po równi pochyłej. Normalna komedia romantyczna... Na końcu mamy zaś nieodzowny happy end, no bo jakże bez niego?

W sumie to co zapowiadało się na dramat i znaczącą literaturę: upadek i tragedia człowieka spowodowane przez show-biznes i celebryctwo stało się kolejną lekką opowiastką z happy endem. Ot, taka literatura podróżnicza. No, ale może zbyt wiele wymagam od Łepkowskiej...

Czołowa scenarzystka IIIRP popełniła tym razem powieść, która jest gotowym scenariuszem na tragikomedię romantyczną. Mamy oto kolejną bajkę o kopciuszku: zwyczajna kobieta zostaję gwiazdą prywatnej telewizji, zarabia krocie, kolekcjonuje nagrody, staje się celebrytką, ale płaci za to wielką cenę. Może najciekawsze jest opisanie przez Łepkowską bagienka show-biznesu, bo...