Po świetnej pierwszej części, druga była rozczarowująca a ta, trzecia już, męcząca. Zupełnie niepotrzebne rozwlekanie akcji, teatralność dialogów, umęczyłem się. Choć koncepcja nadal zachęcająca. Lumleyowskie wampiry w wielu aspektach przypominają późniejszych Goa'uldów ze StarGate'a, tu mamy nawet coś w stylu Tok'ra. Będę od czasu do czasu wracał do cyklu, bo tomów ma wiele, ale bez entuzjazmu.

Po świetnej pierwszej części, druga była rozczarowująca a ta, trzecia już, męcząca. Zupełnie niepotrzebne rozwlekanie akcji, teatralność dialogów, umęczyłem się. Choć koncepcja nadal zachęcająca. Lumleyowskie wampiry w wielu aspektach przypominają późniejszych Goa'uldów ze StarGate'a, tu mamy nawet coś w stylu Tok'ra. Będę od czasu do czasu wracał do cyklu, bo tomów ma...

Po dwóch poprzednich tomach teraz całkiem inny świat, z początku bardzo ciekawie:)

Po dwóch poprzednich tomach teraz całkiem inny świat, z początku bardzo ciekawie:)

Lumleya pomysł na wampiry jest obłędny, jeden z ciekawszych a bardziej niedocenianych w historii całego horroru. „Wampirze jaja” składane wewnątrz ludzkich organizmów, wykluwające się z nich oślizgłe lovecraftowskie monstra zamieszkujące ciała swych nosicieli - no, to jest czad komando. Niestety, w trzecim tomie serii autora poniosło w rejony, na których zna się znacznie słabiej - przygodowe fantasy. No i wyszło znacznie słabiej…

+

Walka „esperowskich” jednostek wywiadu brytyjskiego i sowieckiego trwa nadal. Brytyjczycy podejrzewają, że w położonym na Uralu tajnym kompleksie badawczym w Perchorsku prowadzona jest hodowla wampirów wysyłanych przeciwko siłom Zachodu. Wysyłają swego agenta celem zbadania sytuacji. Ten zostaje rychło schwytany i uwięziony w ośrodku.
Na miejscu okazuje się, że prawda o Perchorsku jest inna - na przełęczy zlokalizowana jest brama wiodąca do innego świata, do świata wampirów. Czasami przez nią przedostaje się na ziemską stronę jakiś potwór. Rosjanie wysłali już kilka misji badawczych, ale żadna z nich nie wróciła i z żadną nie ma kontaktu. Jako, że brak już ochotników do samobójczych wypraw, w kolejną wysłany zostaje angielski jeniec.

Nekroskop Harry Keogh zasadniczo się już wycofał z wywiadowczego biznesu, odmawia kolejnym próbom włączenia go do służby, kiedy jednak dowiaduje się o zniknięciu bez śladu z swego syna, Harry’ego Juniora, kiedy przeprowadzone nadprzyrodzone śledztwo wskazuje, że ten trafił ….do świata wampirów, Harry wyrusza w ślad za agentem.

Na miejscu obaj panowie trafiają w sam środek wojny. Wampiryczni lordowie łączą swe siły przeciwko tajemniczemu magowi, zwanemu Rezydentem, który utworzył w górskiej kotlinie niepodlegającą władzy wampirów enklawę. Anglicy dołączają do sił Rezydenta…

Tymczasem w kompleksie w Perchorsku nie dzieje się dobrze. Mający pieczę nad badaniami naukowiec zostaje zainfekowany wampiryzmem i próbuje uciec. Ryzyko rozniesienia zarazy zmusza władze ośrodka do podjęcia Ostatecznych Środków zabezpieczeń.

+

Trzeci tom „Nekroskopa” niesie ze sobą znaczącą zmianę. Nadal treścią opowieści są zimnowojenne zmagania wywiadów Zachodu i Wschodu, ale zamiast mrocznego horroru, który nadawał tej walce ton w pierwszych tomach, teraz mamy do czynienia z dark fantasy.

No i to jest zła wiadomość niestety. Przede wszystkim powieść jest praktycznie pozbawiona grozy, to mieszanka przygodowego fantasy z thrillerem szpiegowskim. I o ile to fantasy jeszcze nie jest najgorsze; tutaj przeciętnie bo przeciętnie, ale jakoś Lumley ciągnie historię, to mozolne poszukiwania rodziny prowadzone przez Keogha i przepychanki o to, kto jest ważniejszy wśród zarządzających Perchorskiem sowieckich agentów serdecznie nudzą.

Na dodatek, bez efektownych jump scare’ów ozdabiających wcześniejsze tomy, w „Źródle” wyraźniejsze stały się słabości prozy Lumleya - „kwadratowy” styl, nieciekawe postaci, brak naprawdę interesujących pomysłów fabularnych. Jedyny element gatunkowego horroru - wątek zarażonego naukowca, który pojawia się w końcowych fragmentach powieści, od razu poprawia emocje, jest efektowny i przerażający, z jednej strony pokazując, że w pomyśle tkwi jeszcze mnóstwo świeżej energii do wykorzystania, z drugiej tym bardziej budząc niezadowolenie mdławą fabułą „Źródła”.

„Nekroskop : Źródło” warto poznać głównie jako łącznik między znakomitymi pierwszymi tomami a równie dobrą częścią czwartą, jako samodzielna przygoda fantasy sprawdza się słabo.

Lumleya pomysł na wampiry jest obłędny, jeden z ciekawszych a bardziej niedocenianych w historii całego horroru. „Wampirze jaja” składane wewnątrz ludzkich organizmów, wykluwające się z nich oślizgłe lovecraftowskie monstra zamieszkujące ciała swych nosicieli - no, to jest czad komando. Niestety, w trzecim tomie serii autora poniosło w rejony, na których zna się znacznie...

Dosyć specyficzna książka. Dla fanów szpiegów i rosyjskiego wywiadu.
Mamy tu podchody wywiadu brytyjskiego, względem działań KGB w Rosji. Tajemnicze stworzenia, tajemniczy portal do innego świata.
Jazz Simmons zostaje wysłany przez wywiad brytyjski, by zbadać tajemnicę bazy w Rosji.
Niestety jednak zostaje złapany. Wcześniej jednak ostrzega Harrego Keogha przed Wampirami.
Harry wyrusza na pomoc Jazzowi i jednocześnie próbuje powstrzymać przybyłe zza portalu stworzenia.
Tą książkę czyta się, jak powieść fantastyczno - przygodową. Potrafi wciągnąć czytelnika
Fajna odskocznia od innych tytułów. Polecam

Dosyć specyficzna książka. Dla fanów szpiegów i rosyjskiego wywiadu.
Mamy tu podchody wywiadu brytyjskiego, względem działań KGB w Rosji. Tajemnicze stworzenia, tajemniczy portal do innego świata.
Jazz Simmons zostaje wysłany przez wywiad brytyjski, by zbadać tajemnicę bazy w Rosji.
Niestety jednak zostaje złapany. Wcześniej jednak ostrzega Harrego Keogha przed Wampirami....

Ta seria jakimś cudem wciąż trzyma poziom. Z części na część teoretycznie jest coraz gorzej, ale z drugiej strony to wciąż niezwykle emocjonująca historia, a Lumley ciekawie rozwija swoje uniwersum. Chciałabym tylko żeby więcej postaci przewijało się przez kolejne części, bo niektóre wątki zostają zupełnie porzucone.

Ta seria jakimś cudem wciąż trzyma poziom. Z części na część teoretycznie jest coraz gorzej, ale z drugiej strony to wciąż niezwykle emocjonująca historia, a Lumley ciekawie rozwija swoje uniwersum. Chciałabym tylko żeby więcej postaci przewijało się przez kolejne części, bo niektóre wątki zostają zupełnie porzucone.

Niestety książka bardzo słaba. Dostajemy coś w rodzaju papki na która składa się kryminał, SF i horror. W rezultacie czytamy groteskową historię o fantazyjnych projektach technicznych, które przenoszą bohaterów do świata alternatywnego w którym obserwujemy groteskowe wojny wampirów i kryminalną historię. masa wątków jakby zapomnianych przez samego autora (np wątek komandosów),śmieszne raczej niż straszne spotkania z wampirami i okropne dłużyzny. Całość dobija największa wada tej serii - fatalny, poprawny literacko język jakim posługują się nawet najwięksi złoczyńcy. Nie czytałem oryginału więc nie wiem czy jest to wina tylko tłumaczenia, ale te wszystkie "Tiborze", "Harry Koegh'u", te wszystkie kwieciste dialogi wampirów niczym uniwersyteckich wyładowców sa po prostu śmieszne i rozbijają nastrój jaki autor buduje.
Ten tom ma dodatkowo jeszcze jedną wadę. Ewidentnie autor idzie na łatwiznę i podpiera się Trylogią Tolkiena - w opisie jeźdźców, bestii i tajemniczej krainy jest tyle tolkienowskiego klimatu że naprawdę... Nie przystoi.
To jedna ze najsłabszych opowieści w całym cyklu. męczyłem się z nią do końca. Autor chyba sam się straszliwie męczył bo nawymyślał już takich głupot żecała historia w gruncie rzeczy jest śmieszna a nie straszna

Niestety książka bardzo słaba. Dostajemy coś w rodzaju papki na która składa się kryminał, SF i horror. W rezultacie czytamy groteskową historię o fantazyjnych projektach technicznych, które przenoszą bohaterów do świata alternatywnego w którym obserwujemy groteskowe wojny wampirów i kryminalną historię. masa wątków jakby zapomnianych przez samego autora (np wątek...

Część trzecia dorównuje części pierwszej. Lumley mistrzowsko obudowuje coraz to nowymi elementami. Zdaje się, że wyeksploatował już temat wampirów które terroryzowały dawną Rumunię i ich pomiotów. Tym razem postanowił opisać źródło. I już od pierwszych stron nie można oderwać się od lektury. Nowy świat - nowe możliwości i nowe zagrożenia. Oto miejsce które jest źródłem wampirzej plagi... i wrota którymi przecieka na nasz świat. Fantastyczny powrót do wątków z Möbiusem to nowe teorie dotyczące czasu i przestrzeni. Losy bohaterów nowych i starych znajdują niezwykłą kulminację... tak jak niezwykły jest finał poszukiwań syna Harrego. Rewelacja! I już sięgam po następną część...

Część trzecia dorównuje części pierwszej. Lumley mistrzowsko obudowuje coraz to nowymi elementami. Zdaje się, że wyeksploatował już temat wampirów które terroryzowały dawną Rumunię i ich pomiotów. Tym razem postanowił opisać źródło. I już od pierwszych stron nie można oderwać się od lektury. Nowy świat - nowe możliwości i nowe zagrożenia. Oto miejsce które jest źródłem...

Cały cykl rewelacyjny, uzasadnienie przy pierwszym tomie ;-)

Cały cykl rewelacyjny, uzasadnienie przy pierwszym tomie ;-)

Ten "Nekroskop" jest na pewno inny, niż dwa powszednie które przeczytałem.
Autor zabrał nas w podróż wykraczającą poza świat który znamy.Jest w nim trochę mniej Harrego ,ale za to więcej nowych i ciekawych postaci.

Na pewno ten tom ,przypadł mi bardziej do gustu niż powszedni.Było w nim więcej przygody,a postacie miały trochę więcej barw niż tylko biel i czerń.
Polecam i tyle.....

Ten "Nekroskop" jest na pewno inny, niż dwa powszednie które przeczytałem.
Autor zabrał nas w podróż wykraczającą poza świat który znamy.Jest w nim trochę mniej Harrego ,ale za to więcej nowych i ciekawych postaci.

Na pewno ten tom ,przypadł mi bardziej do gustu niż powszedni.Było w nim więcej przygody,a postacie miały trochę więcej barw niż tylko biel i czerń.
Polecam i...

Trzeci tom Nekroskopa rozpoczyna się w równie świetnym stylu, w jakim napisane zostały całe dwie poprzednie części. Mamy nowe, ciekawe miejsce akcji, nowego bohatera oraz zalążek tajemnicy, którą nasz protagonista będzie próbował rozwiązać. Z każdą stroną powieści nasza ciekawość robi się coraz większa i nie zmieni się to aż do jej końca, jednak mniej więcej w jednej trzeciej książki dzieje się rzecz dziwna, bowiem opisywana historia zdaje się skręcać w kierunku jakiegoś taniego fantasy, o uprawianie którego Briana Lumley’a nigdy bym nie podejrzewał. Czy to chęć trafienia do szerszego grona odbiorców, czy też może próba urozmaicenia wydarzeń i poszerzenia świata, w którym rozgrywa się akcja, pewnikiem jest, iż zwrot akcji zaproponowany przez autora wprawił mnie w niemałe zakłopotanie. Ze świata intryg rozgrywających się wśród agentów z paranormalnymi zdolnościami, rozmów Harry'ego Keogha z umarłymi i pogrążonych w letargu wampirów, próbujących znów stać się silnymi i w tym celu wykorzystujących agentów wrogiego wywiadu zdolnych do czynienia naprawdę potwornych rzeczy, przenosimy się do innego wymiaru - świata, w którym rozległe i niesprzyjające życiu tereny zamieszkiwane są przez niewielkie grupy walczących o przetrwanie koczowników, ciemiężących ich Lordów-wampirów i służące im ogromnych rozmiarów stworzenia przypominające smoki. Wszystko to przedstawione w konwencji dawnych opowieści, w których wielkie i niesamowite rzeczy odbywają się za sprawą magii, a nie nowoczesnej technologii.

Z biegiem wydarzeń jednak zaczynamy oswajać się z tym światem i okazuje się, że czytanie opowieści zgoła innej od tego, co dotychczas prezentował nam autor, również może sprawiać dużą frajdę. Tym bardziej, że wydarzenia z obydwu rzeczywistości wciąż się ze sobą przeplatają, do akcji wkraczają bohaterowie, których już znamy, a opisywane historie to zaspokajają naszą ciekawość odkrywając przed nami pewne tajemnice, to znów zasiewają nowe ziarna ekscytujących a nieznanych nam jeszcze wydarzeń. Dzieje się tak za sprawą ciekawych postaci jak i historii, które są wciąż przez nie opowiadane. Do tego sugestywne, bardzo szczegółowe opisy, do których trzeba mieć co prawda trochę cierpliwości, ale dzięki którym świat kreowany przez autora wydaje nam się niemal tak prawdziwy, jak ten, w którym sami żyjemy.

Trzeci tom Nekroskopa rozpoczyna się w równie świetnym stylu, w jakim napisane zostały całe dwie poprzednie części. Mamy nowe, ciekawe miejsce akcji, nowego bohatera oraz zalążek tajemnicy, którą nasz protagonista będzie próbował rozwiązać. Z każdą stroną powieści nasza ciekawość robi się coraz większa i nie zmieni się to aż do jej końca, jednak mniej więcej w jednej...