Gus to chyba największy oryginał spośród bohaterów Kim Holden. I nie mam tu na myśli szczegółów tego, w jaki sposób w ogóle pojawił się na świecie... chociaż, hmm, trochę też :) W "Promyczku" był przezabawny i słodki, tutaj dla odmiany pokazuje się też od innej strony, w pewnym momencie bliski złajdaczenia się na dobre. Bogu niech będą dzięki za Franco i (wyjątkowo cierpliwą) skautkę! ;)
W książce pojawia się także kilka innych postaci, o których warto wspomnieć, bo ich obecność ma na Gusa dobry, leczniczy wpływ. Myślę tu szczególnie Paxie, chłopcu, który staje się dla niego jakby młodszym bratem; o Audrey, mamie Gusa, która kocha go, rozumie i zawsze wspiera; a także o pani Randolph, dla której to Gus z kolei staje się jakby przyszywanym wnuczkiem, z którym można wybrać się pograć w bingo czy obejrzeć transmisję meczu piłki nożnej (tak, tak!) Dzięki nim wraca ten pogodny, wesoły chłopak o złotym sercu, znany z "Promyczka".

No i jest jeszcze Żeberko! Jeśli ktoś nie pokochał Gusa wcześniej, to ma wszelkie szanse wpaść po uszy w momencie, gdy dotrze do wątku z Żeberko! :)

"Gus" to książka, która pod każdym względem uzupełnia się z "Promyczkiem". Utrzymana w tym samym krzepiącym, holdenowskim duchu, co poprzedniczka, dorównuje jej poziomem i emanuje tym samym ciepłem. To historia o wydobywaniu się z dna rozpaczy po bolesnej stracie, odzyskiwaniu na nowo sensu istnienia i wiary w samego siebie, oraz otwarciu się na kolejne szanse i uzdrawiającą moc miłości. Po "Promyczku" nie miałam cienia wątpliwości, że "Gus" również będzie czytelniczym przeżyciem. Kim Holden jak zwykle potrafi nie tylko rozbawić, ale i poruszyć czułe struny i w skromny, acz ujmujący sposób przekazać proste życiowe prawdy.

Na koniec pozostaje mi tylko zacytować dziarską panią Randolph:

"Masz tylko jedną szansę w tym cyrku zwanym życiem. Nie siedź na widowni, przyglądając się przedstawieniu. Wskakuj na arenę i bądź wielki."

Gus to chyba największy oryginał spośród bohaterów Kim Holden. I nie mam tu na myśli szczegółów tego, w jaki sposób w ogóle pojawił się na świecie... chociaż, hmm, trochę też :) W "Promyczku" był przezabawny i słodki, tutaj dla odmiany pokazuje się też od innej strony, w pewnym momencie bliski złajdaczenia się na dobre. Bogu niech będą dzięki za Franco i (wyjątkowo...