Pierwsza opinia.
Czuję się zaszczycona.
Może zacznę więc od ogółu.
Tak jak w przypadku "Turnieju w Gorlanie", oczekiwałam na tego Flanagana dość długo i zamówiłam go przedpremierowo. Dostałam go w swoje ręce 17 maja, jeden dzień przed polską premierą. Pierwsze sto stron jest małym oddechem świeżości, czego szczerze mówiąc się nie spodziewałam, patrząc po ostatnich paru pozycjach autora. Byłam niezaprzeczalnie zauroczona ową pierwszą setką, dalej jednak okazało się, że pan Flanagan mnie nie zawiódł, bo kolejne kartki były wypełnione nawiązaniami do wcześniejszych części oraz nieodzownych "Zwiadowców" - z czego najbardziej rozbawiła mnie włócznia na niedźwiedzia, ewidentna analogia do oszczepu na dzika z pierwszej części "Zwiadowców", najbardziej denerwowały powiedzonka Halta, które nagle stały się powiedzeniami Thorna. Już i tak łatwo zauważyć, że Thorn jest budowany na tych samych schematach (a wyróżniająca go historia nałogu już prawie nie jest obecna), naprawdę nie potrzeba im więcej wspólnego.
Zakończenie jednak również było czymś, czego Flanagan jeszcze u siebie nie opisywał, a na pewno nie w ten sposób. Czuć w nim głębię emocji i dobry warsztat studium nad postaciami, i czuć odmienność od ciągnących się za autorem "Zwiadowcami". Mam nadzieję, że będzie jej coraz więcej.

Pierwsza opinia.
Czuję się zaszczycona.
Może zacznę więc od ogółu.
Tak jak w przypadku "Turnieju w Gorlanie", oczekiwałam na tego Flanagana dość długo i zamówiłam go przedpremierowo. Dostałam go w swoje ręce 17 maja, jeden dzień przed polską premierą. Pierwsze sto stron jest małym oddechem świeżości, czego szczerze mówiąc się nie spodziewałam, patrząc po ostatnich paru...