Jesteśmy społecznością, która kocha książki

- Katrino [...] jak to zrobiłaś, że jesteś taka mądra?
[...]
- Jestem matką. To moja praca.

- Kiedy tracimy ukochaną osobę, zostaje po niej wielka ziejąca dziura. Jest jak rana, otwarta rana w naszej duszy. Jeśli ktoś próbuje zapomnieć o tej osobie, rana tylko się zaognia. Nie można wymazać wspomnień jakby nigdy nie istniały.
- To co można zrobić?
- Pamiętać o niej. Musisz zachować w pamięci wszystkie wspaniałe chwile, które razem przeżyliście. Dbać o nie, tak jakbyś dbał o tę osobę. I nauczyć się żyć ze stratą.

Wszyscy znamy teorię głoszącą, że świat to wielki spodek stojący na grzbiecie gigantycznego żółwia.(...) Wiemy, że na wschodzie znajdują się Hibernia, Araluen i wielka połać kontynentu, gdzie leżą między innymi Aslava i Stepy. Logika każe zakładać, że na zachodzie musi istnieć podobna masa lądu, by została zachowana równowaga. Inaczej świat przechyliłby się w jedną stronę i spadł z grzbietu żółwia.

Jeśli coś jest prawdopodobne, to może się wydarzyć - i wydarza się aż za często.

Nieraz widział, jak walka między dwoma mężczyznami stawała się początkiem przyjaźni, przyjaźni trwającej długie lata.

Hal nic więcej nie powiedział. W takich chwilach nie ma odpowiednich słów. Mógł tylko ofiarować swą przyjaźń, wsparcie, a przede wszystkim swoją obecność u boku najlepszego przyjaciela.