Trochę za mało w tej książce Svena jako bramkarza, trochę za mało jako fotografa. Czyta się dobrze, choć chwilami nudzi.

Trochę za mało w tej książce Svena jako bramkarza, trochę za mało jako fotografa. Czyta się dobrze, choć chwilami nudzi.

HOW TO GET INTO BERGHAIN? Wciąż zostaje bez odpowiedzi, a szkoda.. Wiem że to biografia, ale jednak zdecydowanie za mało o tym, co go wypromowalo na świecie, czyli kulturze techno.
Sven jest postacią kultową. Stał się swoistą ikoną Berlina, do którego każdego dnia zjeżdżają się technoturysci z całego świata chcący poszaleć w klubach "stolicy techno". Techno, to subkultura wykraczajaca po za muzykę, to swoisty styl życia. Nie ma być dużo świateł na imprezie, ma być skromnie.
Ludzie na parkiecie tańczą do muzyki w swoim jednostajnym rytmie, wyszukując w tej hipnotyzującej muzyce swojej wewnetrznej Nirvany 😄
Ps. A wracając do Svena, to należą mu się brawa za szczere wyznanie własnych słabości. Jednak pod tą groźną facjatą kryje się wrażliwy człowiek

HOW TO GET INTO BERGHAIN? Wciąż zostaje bez odpowiedzi, a szkoda.. Wiem że to biografia, ale jednak zdecydowanie za mało o tym, co go wypromowalo na świecie, czyli kulturze techno.
Sven jest postacią kultową. Stał się swoistą ikoną Berlina, do którego każdego dnia zjeżdżają się technoturysci z całego świata chcący poszaleć w klubach "stolicy techno". Techno, to subkultura...

Po przeczytaniu tej książki nie da się zaprzeczyć, że Sven Marquardt ma nieskończenie rozbuchane ego i jednocześnie pełną świadomość faktu, że jako postać wzbudza spore zainteresowanie wśród wielu technomaniaków. Napisał więc Sven swoją autobiografię, która zapewne sprzedaje się dość dobrze, ale właściwie często nudzi i rozczarowuje, okazując się być jedynie powierzchownymi opisami rozpuszczonego buntownika i przypadku, dzięki któremu jest w tym miejscu co dziś.
Próżno tu szukać ciekawostek i anegdot z życia bramkarza najbardziej znanego klubu techno w Europie, a może nawet na świecie. Właściwie o informacje o tym gatunku też ciężko - a przecież w Berlinie najlepiej można było obserwować ewolucję życia klubowego na przestrzeni lat: przed i po upadku muru berlińskiego czy zmiany zachodzące w nastawieniu i motywacji publiczności. W książce właściwie nie pojawiają się ani nazwiska headlinerów klubnachtów, ani opisy wystroju klubu Ostgut, ba - Sven raz wspomina coś o swoim ulubionym DJ-u - że grywa w Berghain, ale nie zdradza nawet jak się nazywa! Ogólnie część dotycząca procesu selekcjonowania gości (która obrosła legendą i stała się samonapędzającą historią) i samej świątyni na Kreuzbergu wygląda dość marnie w porównaniu z niekończącymi się opisami burzliwej punkowej młodości w Berlinie Wschodnim, powolnego odnajdywania się w gejowskim półświatku i rozwoju kariery fotografa.
Niestety nie odnajduję w tej książce właściwie żadnej pasji muzyką, do dostępu której strzeże wejścia: wygląda na to, że wcale nie gra w drużynie techno, a Berghain od czasu do czasu wciąga go do siebie swoją skrajnością w gejowskich kontaktach i wyzwoloną seksualnością - w końcu kultura klubowa rodziła się na fundamentach społeczności LGBT. Sam Marquardt został przez nią wchłonięty właściwie przez upadek muru, a nie własne przekonania czy gusta, podobnie jak przez przypadek został bramkarzem Berghain - smutne.
Zdaje się, że książka jest więc kolejnym dowodem pracy Svena nad swoją i tak zaawansowaną autokreacją, a że jako osoba właściwie okazuje się powierzchownym i właściwie średnio interesującym człowiekiem, to już inna sprawa. Podsumowując, spodziewałam się czego innego i cóż - nadal czekam na jakąś dobrą książkę o kulturze klubowej, która w końcu ukaże się w Polsce.

No, może dzięki Svenowi od czasu do czasu będę nosić muszki.

Po przeczytaniu tej książki nie da się zaprzeczyć, że Sven Marquardt ma nieskończenie rozbuchane ego i jednocześnie pełną świadomość faktu, że jako postać wzbudza spore zainteresowanie wśród wielu technomaniaków. Napisał więc Sven swoją autobiografię, która zapewne sprzedaje się dość dobrze, ale właściwie często nudzi i rozczarowuje, okazując się być jedynie powierzchownymi...

spodziewalem sie czegos innego + slabo napisana

spodziewalem sie czegos innego + slabo napisana