Z ta serią mam taki problem, że przed i po lekturze w sumie mało mnie interesuje, ale w trakcie naprawdę dobrze się bawię. Jest fajną przygodą, ma kozackie ilustracje, ale też jest na takiej granicy między: jeszcze jest okay a: już jestem na to za stara.

Jako całość jak najbardziej okay, ale jako pojedyncze tomy mam wrażenie, że jednak trochę za bardzo rozwleczona i dla dorosłego czytelnika jest tam jednak za mało.

Z ta serią mam taki problem, że przed i po lekturze w sumie mało mnie interesuje, ale w trakcie naprawdę dobrze się bawię. Jest fajną przygodą, ma kozackie ilustracje, ale też jest na takiej granicy między: jeszcze jest okay a: już jestem na to za stara.

Jako całość jak najbardziej okay, ale jako pojedyncze tomy mam wrażenie, że jednak trochę za bardzo rozwleczona i dla...

Całkiem dobra kontynuacja serii. Książka w sam raz na godzinkę relaksu.

Całkiem dobra kontynuacja serii. Książka w sam raz na godzinkę relaksu.

,,Upiór'' to już 5 z 10 tomów serii Pax.

Fabuła:
Tym razem jest pochód Św. Łucji. Nasi główni bochaterowie przygotowują się do występu w szkolnym przedstawieniu.Są w nim najgorszymi z możliwych postaci(Gwiazdorkami).Po skończeniu spotkania w kościele trójka dzieciaków zamyka się w kościelnej łozience, by spróbować przywołać Czarną damę. Oczywiście coś sprowadzają ale nie jest to tylko jedna zjawa...Okazuje się że Estrid jest włodarzem kija, czyli należy do jednego z najpotężnieszych rodzajów czarownic.Irys bardzo chcę mieć dostęp do biblioteki, więc zgadza się uczyć Estrid magii.Magnar przekonuje siostrę żeby schowała dumę i pozwoliła uczyć się dziewczynie.Na początku nie idzie jej zbytnio dobrze, ale gdy dowiaduje się o wywołanych z lustra stworach zaczyna bardziej się starać. Gdy potwory porywają dzieci, nasza piątka rusza by to zakończyć.W pewnym momencję dzieję się coś przez co Estrid zostaje sama i musi użyć swojej mocy, by uratować życie jej bliskim i nie tylko.
Co sprawiło że Estrid musi sama poradzić sobie z tą zjawą? Czy wszyscy przeżyją to spotkanie? Jak silna jest nasza włodarka kija? Co wywołały dzieciaki? Jakie będą tego konsekwencję? Dowiecie się, kiedy przeczytacie 5 tom serii Pax pod tytółem ,,Upiór''

Moja opinia:
W tej części także pokonała mnie ciekawość, nie mogłam się od niej oderwać dopuki nie przeczytałam ostatniej strony.Ta część moim zdaniem dorównuje 3 więc ,też znajduje się u mnie na 1 miejscu.
Już gdy nasz Arlik pierwszy raz spotkał Irys na huśtawkach bardzo ją polubiłam,ale teraz stała się moją ulubioną postacią książkową.Uwielbiam tą jej upartość, jej sposub życia i tajemniczość,której w sobie ma aż za dużo.Estrid też w końcu dała sobie pomuc z swoją mocą. Bardzo spodobało mi się to co wydarzyło się w tym tomie. Napewno polecam ją ,tak jak i każdą poprzednią część tej serii.Macie moje słowo że się nie zawiedziecie, ani nie będziecie się nudzić.Polecam, Polecam i jeszcze raz polecam.

Books-are-my-life

,,Upiór'' to już 5 z 10 tomów serii Pax.

Fabuła:
Tym razem jest pochód Św. Łucji. Nasi główni bochaterowie przygotowują się do występu w szkolnym przedstawieniu.Są w nim najgorszymi z możliwych postaci(Gwiazdorkami).Po skończeniu spotkania w kościele trójka dzieciaków zamyka się w kościelnej łozience, by spróbować przywołać Czarną damę. Oczywiście coś sprowadzają ale nie...

Kolejna część cyklu PAX i następna bardzo dobra pozycja.
Trzyma w napięciu, budzi grozę, pozwala kibicować poczynaniom Kruczych Braci. Nawet Estrid okazuje się bardziej przystępna i już nie zaprzecza byciu czarownicą. A Iris wciąż nie wzbudza sympatii i zaufania.
A do tego coraz mroczniejsze knowania Migrenowej Maggi...
Książkę czyta się wspaniale, historia wciąga i ma się ochotę od razu sięgnąć po następną część.

Kolejna część cyklu PAX i następna bardzo dobra pozycja.
Trzyma w napięciu, budzi grozę, pozwala kibicować poczynaniom Kruczych Braci. Nawet Estrid okazuje się bardziej przystępna i już nie zaprzecza byciu czarownicą. A Iris wciąż nie wzbudza sympatii i zaufania.
A do tego coraz mroczniejsze knowania Migrenowej Maggi...
Książkę czyta się wspaniale, historia wciąga i ma...

Na kolejny tom z serii PAX czekałam z niecierpliwością, więc jak tylko się pojawił, zabrałam się za lekturę. Tym razem nasi bohaterowie pochłonięci są przygotowaniami do pochodu świętej Łucji. Viggo i Alrik zostają wybrani na gwiazdorków, co wcale im się nie podoba. Akurat te postacie z pochodu świętej Łucji nie cieszą się powodzeniem wśród uczniów, więc nic dziwnego, że chłopcy są załamani takim obrotem spraw. Jednak ich uwagę zaprzątają inne, znacznie poważniejsze, problemy... Okazuje się, że Estrid jest włodarzem kija, czarownicą. Ale ona wcale nie jest do tego przekonana, a kij wcale nie chce jej słuchać. Iris mówi, że jest wkurzony wieloletnim kiepskim traktowaniem, ale Estrid nie wierzy. Ponieważ Iris zależy na dostaniu się do magicznej biblioteki, zgadza się uczyć Estrid magii. Jednak czy Estrid schowa dumę do kieszeni i pozwoli się uczyć dzieciakowi?
Trójka przyjaciół, kolegów ze szkoły Vigga i Alrika, postanawia przywołać Czarną Damę. Przecież to tylko zabawa, więc cóż w tym złego, że spróbują? Co się stanie, jeśli Dama naprawdę się pojawi? Tego nie przewidzieli... I czy to na pewno Dama? Kim są przywołane przez dzieci upiory? Dlaczego sprawcy całego zamieszania i ich rodziny nagle w zastraszającym tempie zaczynają się starzeć? Czy uda się ich uratować?
Uprzedzam, że tom znowu zakończył się w bardzo interesującym momencie. Nie zdziwcie się tym, że pierwszy rozdział w tym tomie ma numer 128. To kontynuacja poprzednich. Jak dla mnie ta seria to po prostu jedna wielka księga podzielona na tomy ;-)

Cała seria jest pięknie wydana. Tekst dopełniają fantastyczne rysunki przywodzące na myśl japońskie mangi. Kreska jest dopracowana, rysunki czarno-białe, więc kolory nie zakłócają odbioru emocji, które przekazują ilustracje. Są naprawdę niezwykle sugestywne. Polecam całą serię i już nie mogę doczekać się kolejnego tomu.

Na kolejny tom z serii PAX czekałam z niecierpliwością, więc jak tylko się pojawił, zabrałam się za lekturę. Tym razem nasi bohaterowie pochłonięci są przygotowaniami do pochodu świętej Łucji. Viggo i Alrik zostają wybrani na gwiazdorków, co wcale im się nie podoba. Akurat te postacie z pochodu świętej Łucji nie cieszą się powodzeniem wśród uczniów, więc nic dziwnego, że...

RECENZJA NA BLOGU: ZJADAM SZMINKĘ

O serii Pax jestem w stanie powiedzieć wiele ciepłych słów. Nie jestem osobą wylewną, ale oryginalność potrafię docenić. Z każdą kolejną częścią, rozdziałem i stroną utwierdzam się w przekonaniu, że jest to zbiór książek bogaty w niesamowite pomysły i ich realizację. Dlatego też moi drodzy, możecie zapierać się rękoma i nogami, ale ja i tak będę ją Wam uparcie polecać!

Tym razem tytuł jest absolutnie wyrazisty, czytelny, klarowny – jasny. Od razu naprowadza nasze główki na obraną drogę z tym adresem. Można się zaskoczyć w sumie tak banalnym, jak na tę serię, tytułem. Musicie przyznać, że „Bjera”, „Grim”, czy na przykład „Myling” dawały nam się we znaki swoją zawiłością. Aczkolwiek na wstępie zaznaczam, że bynajmniej nie jest to ujmą. A właściwie chciałabym Wam powiedzieć, że jest to nieco inna część…

Nie ma tutaj może jakiegoś dziwacznego tytuł (sorki),ale za to jest „pełność”. Już Wam tłumaczę. Otóż, chodzi mi o to, że jest to część napisana od początku do końca. Oczywiście są powiązania z poprzednimi książkami z tej serii, albowiem ta tutaj ma swój finał. Okeej, teraz można się licytować, ale powiem Wam, że czuję to w ten sposób, iż ta książka jest punktem kulminacyjnym poprzednich (w następnej części jest o wiele spokojniej, jak na razie ;) Czułam się troszkę, jakby ta książka była wybita od poprzednich i mogła uchodzić za całkiem osobną. Wizualnie wydaje mi się też grubsza, ale to pewnie dlatego, że myślę jak myślę o niej. W każdym bądź razie jest to część, która nieco odstaje od reszty.

Pomysł na horror to stały punkt, więc pomijam. Dodam króciutko, że od razu skojarzyło mi się to z Krwawą Mary albo Damą Pikową (awww, cóż za klimaty). To zawsze u mnie jest po stronie plusa. Ten aspekt był również moim elementem zaskoczenia. Było tak, ponieważ nie spodziewałam się czegoś tak „banalnego” jak duchy wywołane w ten znany już sposób. Nie linczuję, bo zaraz zostałam naprowadzona na „tor zachwytu”, że tak to nazwę. Oczywisty styl bycia autorek – mega połączenie. To jak połączyć zupełnie zwyczajne i wszystkim już znane lody waniliowe z (wymyślam, nie bać się :D) polewą eukaliptusową – niecodzienną i ekscytującą – no i zrobić z tego głośny hicior. Tak było i tym razem. A mianowicie, po wprowadzeniu kilku fresh elementów, całość zaczęła błyszczeć i to nie byle jak. Kolejne zaskoczenie – nie zapominajcie, że to drugie w jednym punkcie!

Oprawa graficzna tutaj również wspomaga naszą wyobraźnię i pozwala poczuć się jak na filmie. Tym bardziej kiedy już emocje sięgają zenitu, bo nie powiem, że nie ma takiego momentu. Ilustracje zabierają nas w ten idealnie dopracowany świat i choć pokazują nam wiele, to nie przeszkadza. Myślę, że lepsze to niż „dopieprzona zupa” – jest tak intensywnie, że nasza wyobraźnia mogłaby wystrzelić w kosmos z nadmiaru wrażeń. A ukazany świat jest tak fascynującym miejscem, iż można się w nim całkowicie zatracić i w ogóle nie znudzić.

Ta książka jest dokładką wyśmienitej potrawy, w stu procentach sycącą i zaskakującą. Niestety zjecie ją w takim czasie, że zaraz zaczniecie żałować, iż ta przyjemność była tak krótka. Na mnie Autorki rzuciły urok i dalej nie mogę się po tym pozbierać. Polecam Wam serdecznie tę książkę!

RECENZJA NA BLOGU: ZJADAM SZMINKĘ

O serii Pax jestem w stanie powiedzieć wiele ciepłych słów. Nie jestem osobą wylewną, ale oryginalność potrafię docenić. Z każdą kolejną częścią, rozdziałem i stroną utwierdzam się w przekonaniu, że jest to zbiór książek bogaty w niesamowite pomysły i ich realizację. Dlatego też moi drodzy, możecie zapierać się rękoma i nogami, ale ja i...

Na kolejny tom z serii PAX czekałam z niecierpliwością, więc jak tylko się pojawił, zabrałam się za lekturę. Tym razem nasi bohaterowie pochłonięci są przygotowaniami do pochodu świętej Łucji. Viggo i Alrik zostają wybrani na gwiazdorków, co wcale im się nie podoba. Akurat te postacie z pochodu świętej Łucji nie cieszą się powodzeniem wśród uczniów, więc nic dziwnego, że chłopcy są załamani takim obrotem spraw. Jednak ich uwagę zaprzątają inne, znacznie poważniejsze, problemy... Okazuje się, że Estrid jest włodarzem kija, czarownicą. Ale ona wcale nie jest do tego przekonana, a kij wcale nie chce jej słuchać. Iris mówi, że jest wkurzony wieloletnim kiepskim traktowaniem, ale Estrid nie wierzy. Ponieważ Iris zależy na dostaniu się do magicznej biblioteki, zgadza się uczyć Estrid magii. Jednak czy Estrid schowa dumę do kieszeni i pozwoli się uczyć dzieciakowi?
Trójka przyjaciół, kolegów ze szkoły Vigga i Alrika, postanawia przywołać Czarną Damę. Przecież to tylko zabawa, więc cóż w tym złego, że spróbują? Co się stanie, jeśli Dama naprawdę się pojawi? Tego nie przewidzieli... I czy to na pewno Dama? Kim są przywołane przez dzieci upiory? Dlaczego sprawcy całego zamieszania i ich rodziny nagle w zastraszającym tempie zaczynają się starzeć? Czy uda się ich uratować?
Uprzedzam, że tom znowu zakończył się w bardzo interesującym momencie. Nie zdziwcie się tym, że pierwszy rozdział w tym tomie ma numer 128. To kontynuacja poprzednich. Jak dla mnie ta seria to po prostu jedna wielka księga podzielona na tomy ;-)

Cała seria jest pięknie wydana. Tekst dopełniają fantastyczne rysunki przywodzące na myśl japońskie mangi. Kreska jest dopracowana, rysunki czarno-białe, więc kolory nie zakłócają odbioru emocji, które przekazują ilustracje. Są naprawdę niezwykle sugestywne. Polecam całą serię i już nie mogę doczekać się kolejnego tomu. / Zoja

http://library1gim.blogspot.com/

Na kolejny tom z serii PAX czekałam z niecierpliwością, więc jak tylko się pojawił, zabrałam się za lekturę. Tym razem nasi bohaterowie pochłonięci są przygotowaniami do pochodu świętej Łucji. Viggo i Alrik zostają wybrani na gwiazdorków, co wcale im się nie podoba. Akurat te postacie z pochodu świętej Łucji nie cieszą się powodzeniem wśród uczniów, więc nic dziwnego, że...

Seria rewelacyjna, kolejny tom trzyma poziom,a nawet powiem więcej...z każdą pozycją robi się coraz ciekawiej!

Niestety, za krótkie te książki, aż żal się je kończy. Czekam z niecierpliwością na następną część!

Seria rewelacyjna, kolejny tom trzyma poziom,a nawet powiem więcej...z każdą pozycją robi się coraz ciekawiej!

Niestety, za krótkie te książki, aż żal się je kończy. Czekam z niecierpliwością na następną część!

Moja ocena większości bohaterów się nie zmieniła. (Macie ją TUTAJ)
Jedynie moim ulubionym bohaterem nie jest już Estrid. Jej miejsce zajęła wspaniała, zabawna, pewna siebie i trochę irytująca Iris.
Ona jest genialna. Chyba mam słabość do wiedźm i czarownic,(mam na myśli Lunę i Hermione)
Dziwie się sobie, że nigdy w tym miejscu nie wspomniałem o Frei. To taki kochany pies bez ucha. Jest taka dzielna, pomocna i przyjacielska. Kocham zwierzęta w książkach. (te prawdziwe też)






OCENA FABUŁY:
Ten tom należy do jednych z ciekawszych.
Nie był zbytnio straszny. Może gdyby w środku było więcej rysunków przedstawiających upiory. Mimo to czasem książka Was zaskoczy!
Zwroty akcji jak zwykle były niespodziewane. Dzięki wszystkim zagadką i tajemnicą Mariefred książkę się pochłania.
Książka bardzo mi się podobała. Nie tylko ze względy na magię i Iris, ale przez całokształt.
Autorki powinny pisać więcej książek razem, bo wychodzi im to świetnie!
Teraz trzeba czekać na kolejny tom.

A Wam gorąco polecam "PAX. Upiór"

Moja ocena większości bohaterów się nie zmieniła. (Macie ją TUTAJ)
Jedynie moim ulubionym bohaterem nie jest już Estrid. Jej miejsce zajęła wspaniała, zabawna, pewna siebie i trochę irytująca Iris.
Ona jest genialna. Chyba mam słabość do wiedźm i czarownic,(mam na myśli Lunę i Hermione)
Dziwie się sobie, że nigdy w tym miejscu nie wspomniałem o Frei. To taki kochany pies...

Dobra, wciągająca, szybko się czyta. (jak wszystkie tomy)

Dobra, wciągająca, szybko się czyta. (jak wszystkie tomy)