To było tak dobre że aż się boję sięgnąć po następną lekturę bo coś czuję że już przez jakiś czas nic nie będzie tak dobre. To moje pierwsze zetknięcie z autorka i cóż to była za przyjemność!

To było tak dobre że aż się boję sięgnąć po następną lekturę bo coś czuję że już przez jakiś czas nic nie będzie tak dobre. To moje pierwsze zetknięcie z autorka i cóż to była za przyjemność!

Minęły całe lata od czasów, gdy ostatnio raz mogliśmy poczytać o Rebece Martinsson, prawniczce, której Autorka Asa Larsson tworzy mocno poturbowany żywot. Nie mam pamięci do spraw i wydarzeń, które poznawałem w pięciu poprzednich epizodach. Na zawsze jednak mam w pamięci wrażenia, jakie wywarła na mnie tego typu literatura. Uwielbiam takie depresyjne, mocne, tkwiące przy nas, zwykłych ludziach, nie wydumane historie o człowieku, który boryka się z samym sobą. Asa Larsson i niektóre powieść Hakana Nessera - jeśli chodzi o Skandynawię, to jest właśnie to, czego szukam.

Wspaniale, że mamy kolejną powieść o Rebece. Autorka szybko przypomina czytelnikom o sposobie, w jaki kreuje swoje historie. Otóż tu nie można powiedzieć, że jest trup, jest zatem i śledztwo. Wątków jest o wiele więcej, zarówno tych obyczajowych, dotykających wcale licznych bohaterów (Rebeka jest główną postacią, ale jest ich o wiele więcej) jak i tych kryminalnych. Lektura wspaniała dla tych, którzy lubią rozbudowane kreacje, gdzie wpierw należy poświęcić nieco czasu na poznanie osób dramatu, by dopiero potem móc z satysfakcją pochłaniać kolejne strony, wyjaśniające coraz więcej i więcej.

Będzie mi brakowało Rebeki; mimo że to strasznie smutne historie, to pisane bez egzaltacji - nie depresja czy dramat tu jest głównym bohaterem, ale człowiek, który w tym wszystkim musi żyć. Jestem przekonany, że powrócę do całości, tym razem w kolejności chronologicznej, bowiem ogromnym atutem twórczości Asy Larsson jest takie budowanie opowieści, że nie kryminał jest tu najważniejszy. Nawet kiedy wiemy kto zabił, nie ma to znaczenie dla odbioru powieści, oferują one bowiem znacznie więcej, niż tylko kolejną historię o pościgu, pogoni czy innym śledztwie. Rebeka i to, co jej się w życiu przytrafia to kawał doskonałej „literatury terapeutycznej”, to w Rebece odnajdujemy siebie, w osobie silnej przez to, że jest słaba; stopniowo poznającej siebie samą, prawdę o sobie, i krok po kroku akceptującą życie będące wynikiem najróżniejszych, złych, przypadkowych decyzji, jakie podjęła. To my jesteśmy Rebeką, a powieści Asy Larsson to nic innego, jak smutna, bo prawdziwa, pozbawiona ozdób i fałszywych kolorów historia o człowieku takim, jak my w świecie takim, jak widać za oknem.

Minęły całe lata od czasów, gdy ostatnio raz mogliśmy poczytać o Rebece Martinsson, prawniczce, której Autorka Asa Larsson tworzy mocno poturbowany żywot. Nie mam pamięci do spraw i wydarzeń, które poznawałem w pięciu poprzednich epizodach. Na zawsze jednak mam w pamięci wrażenia, jakie wywarła na mnie tego typu literatura. Uwielbiam takie depresyjne, mocne, tkwiące przy...

Moje pierwsze spotkanie z twórczością Asy Larsson zaczyna się...od ostatniego, szóstego tomu losów prokurator Rebeki Martinsson. I skoro już wiem, że to koniec losów tej bohaterki, nie wiem, czy sięgnę kiedyś po poprzednie tomy.

W "Niegodziwości ojców" jest to, co lubię- zimny, skandynawski klimat i retrospekcje z lat 60. Rebeka bada sprawę zabójstwa na wyspie. Okazuje się, że ma osobiste powiązania z przeszłości z jedną z ofiar, jednak przystaje na prośbę przyjaciela, który prosi ją o pomoc w rozwikłaniu zbrodni.

Dużo się tu działo. Jak na skandynawskie historie, to była naprawdę dynamiczna książka. Sporo wątków, które początkowo nie wyglądają na wspólne, łączą się w ciekawą, intrygującą historię z machlojkami w tle.

Jak na ostatni tom, to muszę jednak przyznać, że zakończenie jest mało spektakularne i raczej nie zapada w pamięć. Wydaje się, że Autorka nie postawiła jeszcze kropki nad i, nawet jeśli tak twierdzi.

Moje pierwsze spotkanie z twórczością Asy Larsson zaczyna się...od ostatniego, szóstego tomu losów prokurator Rebeki Martinsson. I skoro już wiem, że to koniec losów tej bohaterki, nie wiem, czy sięgnę kiedyś po poprzednie tomy.

W "Niegodziwości ojców" jest to, co lubię- zimny, skandynawski klimat i retrospekcje z lat 60. Rebeka bada sprawę zabójstwa na wyspie. Okazuje...

Ostatnia część z Rebeką Martinsson. Od naszego pierwszego spotkania główna bohaterka ewoluowała ale czy w końcu wie czego chce od życia? No właśnie... Samym zakończeniem jestem zawiedziony. Brakuje mi kropki nad i. Myślę, że Rebeka mogłaby nam jeszcze wiele pokazać. Polecam całą serię

Ostatnia część z Rebeką Martinsson. Od naszego pierwszego spotkania główna bohaterka ewoluowała ale czy w końcu wie czego chce od życia? No właśnie... Samym zakończeniem jestem zawiedziony. Brakuje mi kropki nad i. Myślę, że Rebeka mogłaby nam jeszcze wiele pokazać. Polecam całą serię

Poprzednie części czytałam już dawno więc z ciekawością sięgnęłam po kolejny tom, jak się okazało ostatni. Książkę poleciła mi koleżanka z DKK i było warto.
Historia Rebeki nie jest łatwa, jej decyzje czy zachowania trochę mnie denerwowały, ale całościowo to niezły kryminał. Interesująco pokazane zostały wewnętrzne rozterki bohaterów, co może motywować do życia czy też rezygnacji z niego.

Poprzednie części czytałam już dawno więc z ciekawością sięgnęłam po kolejny tom, jak się okazało ostatni. Książkę poleciła mi koleżanka z DKK i było warto.
Historia Rebeki nie jest łatwa, jej decyzje czy zachowania trochę mnie denerwowały, ale całościowo to niezły kryminał. Interesująco pokazane zostały wewnętrzne rozterki bohaterów, co może motywować do życia czy też...

Żegnaj Rebeko Martinsson, nie sądziłam, że będę tęsknić. Na początku byłaś mega irytująca i lekkomyślna, a na koniec już tylko trochę :P
Podsumowując całą serię: pierwsze 3 tomy szły mi bardzo opornie, za dużo było religijnych motywów, nudnych wstawek ze wspomnieniami i Rebeka była momentami bardzo męcząca, w 4 tomie było już nieco lepiej, 5 i 6 zdecydowanie najlepsze. Zarówno stylowo/językowo jak i fabularnie.
Co do 6 części mam jedyne zastrzeżenie, że była trochę za długa i zakończenie zostawiło u mnie lekki niedosyt. Mimo wszystko nie najgorzej się czytało tę serię. Ciekawie było poznać nowy rejon Szwecji.

Żegnaj Rebeko Martinsson, nie sądziłam, że będę tęsknić. Na początku byłaś mega irytująca i lekkomyślna, a na koniec już tylko trochę :P
Podsumowując całą serię: pierwsze 3 tomy szły mi bardzo opornie, za dużo było religijnych motywów, nudnych wstawek ze wspomnieniami i Rebeka była momentami bardzo męcząca, w 4 tomie było już nieco lepiej, 5 i 6 zdecydowanie najlepsze....

Mogło być lepiej, jak na ostatni tom Rebeki. Mroczna, zimowa opowieść, raczej o ruskiej mafii niż niegodziwościach ojców. No szkoda bardzo.

Mogło być lepiej, jak na ostatni tom Rebeki. Mroczna, zimowa opowieść, raczej o ruskiej mafii niż niegodziwościach ojców. No szkoda bardzo.

Książkę przesłuchałam nie będąc świadomą, że jest to już szósty tom serii. I teraz mam dylemat bo z jednej strony zmęczyła mnie, a z drugiej ciekawi mnie kilka wątków, które za pewne wiążą się z wcześniejszymi wydarzeniami...

Historia jest ciekawa, wielowątkowa, rozwija się wolno, a mroźny klimat wzmacnia atmosferę szorstkości i surowości. Niestety jednak chyba wszystkie postacie mają straszliwie ciężki charakter i odniosłam wrażenie, że nie było choćby jednej, która nie miałaby i nie przezywała jakichś swoich wielkich problemów. I tym samym z kryminału zaczął się robić dramat obyczajowy. Opisy nie dotyczące samej "sprawy" był obszerne i odciągały uwagę. Retrospekcje w przeszłość balansowały między wtrętami mającymi znaczenie a tymi tworzące jakby osobną historię na osobną książkę. W dodatku zakończenie wcale nie było końcem - kiedy wszystko co miało się wyjaśnić już się wyjaśniło...zostało jeszcze trzy godziny książki. Myślałam, że może nastąpi jakiś znaczący zwrot akcji jednak po kolejnej godzinie uzewnętrzniania się bohaterów, ostatecznie poległam i postanowiłam odpuścić sobie już te dwie godziny.

Może gdybym patrzyła na to w kategorii dramat z kryminałem w tle i czytała tego typu książki, odnalazłabym się w tym. Niestety nie jest mi z tym po drodze. Jedynie co to te kilka nurtujących pytań o parę istotnych wydarzeń z przed tego tomu. Nie wiem jednak czy zaryzykuję i cofnę się w tej serii do początku.

Książkę przesłuchałam nie będąc świadomą, że jest to już szósty tom serii. I teraz mam dylemat bo z jednej strony zmęczyła mnie, a z drugiej ciekawi mnie kilka wątków, które za pewne wiążą się z wcześniejszymi wydarzeniami...

Historia jest ciekawa, wielowątkowa, rozwija się wolno, a mroźny klimat wzmacnia atmosferę szorstkości i surowości. Niestety jednak chyba wszystkie...

Miejscami trudno się oderwać - dwie nocki zarwane. Ale miejscami dłużyzny, które łatwo ominąć bez straty na zrozumienia akcji. A to drażni. Spodziewałam się czegoś lepszego. Spłycenie akcji, chaos postaci, źli Rosjanie - nie tego oczekiwałam. Drobne rozczarowanie.

Miejscami trudno się oderwać - dwie nocki zarwane. Ale miejscami dłużyzny, które łatwo ominąć bez straty na zrozumienia akcji. A to drażni. Spodziewałam się czegoś lepszego. Spłycenie akcji, chaos postaci, źli Rosjanie - nie tego oczekiwałam. Drobne rozczarowanie.

Będę tęsknić za Rebeką.
Cała seria mnie urzekła, wręcz pochłaniałam każdą część, niestety ostatnia trochę mi się dłużyła. Brak typowego wątku kryminalnego. Jednak myślę, że właśnie taki był zamiar autorki. Dotarło to do mnie po przeczytaniu wywiadu z pisarką, w którym sugeruje swój zamysł, jak niegodziwość ojców wpływa na dzieci i ich dalsze losy. tak to właśnie zrozumiałam. I ta część jest właśnie taką opowieścią. O historii kilku osób, niektóre poznajemy w poprzednich częściach, i tym jak życie ich ojców, rodziców ich ukształtowało. Myślę że ciekawe podsumowanie. Cała seria nie jest typowym kryminałem i to mi się też w niej podoba. Można poznać życie, obyczaje ludzi z północnej Szwecji, jest to piękne. Ci ludzie są specyficzni , mają ciekawe podejście do przyrody, zwierząt, obcowania z przyrodą i życia w trudnych warunkach.

Będę tęsknić za Rebeką.
Cała seria mnie urzekła, wręcz pochłaniałam każdą część, niestety ostatnia trochę mi się dłużyła. Brak typowego wątku kryminalnego. Jednak myślę, że właśnie taki był zamiar autorki. Dotarło to do mnie po przeczytaniu wywiadu z pisarką, w którym sugeruje swój zamysł, jak niegodziwość ojców wpływa na dzieci i ich dalsze losy. tak to właśnie...