https://wiktoriaczytarazemzwami.blogspot.com/2016/10/55-recenzja-pandory-mike-carey.html


Rozkładamy książkę na łopatki, czyli jej plusy i minusy.


✔ Książka jest ładnie wydana. Czcionka ma dobrą wielkość, przez co szybko się czytało. Rozdziały mają różną długość, a okładka przyciąga uwagę przez swój kolor i prostotę.
✔ Nasza główna bohaterka - Melanii - nie jest zwykłą dziewczynką. Jak na swój wiek jest bardzo mądra, umie sobie radzić w trudnych sytuacjach, a dzięki swojej wyobraźni odcina się od tego co się z nią dzieje. Większość perspektyw jest prowadzona z jej punkty widzenia. Z czym spotykam się pierwszy raz w tego typu literaturze. Gdzie zombie opowiada nas swoją historię?
✔ Między nią a jej nauczycielką powstała magiczna więź, do której powstania nigdy nie powinno dojść. Melanii jest "głodną", czyli pożywia się ludźmi, a jej opiekunka podczas jednej z lekcji odpina jej obrożę, która ma chronić panią Justineau przed ugryzieniem. Jak dalej potoczy się ta sytuacja dowiecie się czytając książkę.
✔ Świat wymyślony jest bardzo dobrze. Wszystko zaczyna się około dwieście lat po Załamaniu, w którym ludzie zostali zaatakowani przez pewną odmianę grzyba, która powoli przejmuję kontrole nad ludzkim życiem, zamieniając ich w tak zwanych zombie. Taka osoba nie ma już osobowości, targa nią tylko ogromny zwierzęcy głód. Pewien ośrodek zaczyna badania na dzieciach "głodnych". Dlaczego nimi nie targa, aż taki głód jak ich rodzicami, dlaczego one potrafią myśleć?
✔ W tym wszystkim cały czas dowiadujemy się czegoś nowego, nie mamy ani chwili by nawet odetchnąć, a świetne opisy pomagają nam wszystko sobie wyobrazić.
✔ W tej historii dzieje się dużo. Autor mógł stworzyć z tego nawet trzy tomy, a zrobił z tego jednotomową opowieść. Dzięki temu nie musimy się martwić podczas czytania, że coś zostanie nie wyjaśnione, albo zostaniemy z niedosytem. Fabuła gna tak szybko, że nawet nie zauważyłam kiedy skończyłam czytać książkę. Jak już wkręcicie się w ten świat, to pochłonie was do reszty.
✔ Wątek podróży. Uwielbiam je, a tutaj jest on bardzo szczegółowy opisany, przez co nie ruszając się z domu mogłam zwiedzić wiele ciekawych miejsc.
✔ Mogłoby się wydawać, że książka prowadzona z perspektywy dziesięciolatki to raczej literatura młodzieżowa, ale nic bardziej mulnego. Autor przedstawiła nam doskonały thriller apokaliptyczny z elementami psychologicznymi. To nie jest książka dla dzieci! Nie polecam też czytać jej w nocy, bo można mieć problemy z zaśnięciem.
✔ Coraz częściej spotykamy się z oklepanymi historiami o zombie, a tutaj zaskakuje nas świeżość, pomysłowość i całkiem inne podejście do tematu. A na koniec dostajemy dość nietypowym rozwiązaniem sprawy, co bardzo mi się podobało. Trudno spotkać się z aż taką pomysłowością.
✔ Przez całą historię brniemy za ludźmi, którzy starają się za pomocą nauki znaleźć na to lek, ale to jak autor zakończył ten wątek było tak nie do pomyślenia, że myślałam o tym przez tygodnie. Nigdy bym czegoś takiego nie przewidziała.
✔ Książka wręcz pozorom wiele mnie nauczyła. Trzeba stać za swoim, nie poddawać się i cokolwiek by się nie działo nie traćmy nadziei na lepsze jutro.

Podsumowując polecam tę książkę osobą, które tak jak ja uwielbiają takie klimaty oraz tym, którzy za taką literaturą nie przepadają. Obie strony na pewno będą bardzo zaskoczone, bo autor nie idzie tutaj na łatwiznę. Stworzył coś świeżego, innego i co daje sporo do myślenia. Dzięki tej książce jeszcze bardziej pokochałam postapokaliptyczną literaturę! A wam życzę podczas czytania tej książki tyle samo miłych chwil, ile ja ich miałam. Nie był to stracony czas!

https://wiktoriaczytarazemzwami.blogspot.com/2016/10/55-recenzja-pandory-mike-carey.html


Rozkładamy książkę na łopatki, czyli jej plusy i minusy.


✔ Książka jest ładnie wydana. Czcionka ma dobrą wielkość, przez co szybko się czytało. Rozdziały mają różną długość, a okładka przyciąga uwagę przez swój kolor i prostotę.
✔ Nasza główna bohaterka - Melanii - nie jest...