Najnowsza powieść Sylwii Zientek przypadnie do gustu zarówno wielbicielom jej pierwszych książek obyczajowych, jak i ludziom takim jak ja, których uwiodły "Miraże". Przeszłość przenika się z teraźniejszością na więcej niż jednej płaszczyźnie. Nie dość bowiem, że pod wpływem analizy młodopolskiej poetki główna bohaterka lepiej poznaje samą siebie, to orientuje się, że ciążą na niej traumy odziedziczone po przodkach. Występują tu postaci niemal wyłącznie kobiece, co autorka wykorzystuje do refleksji nad rolą, oczekiwaniami społecznymi i pragnieniami płci pięknej w dzisiejszych czasach. Refleksje głównej bohaterki brzmią na tyle wiarygodnie, jakby autorka spisywała własne doświadczenia. Zaskakuje zakończenie, dalekie do sztampy - z jednej strony wiemy, co się mniej więcej wydarzy, z drugiej wiele spraw nie jest wciąż zamkniętych. Ale tak to wygląda w życiu - nic nie toczy się tak, jak powinno. Bardzo subtelna transformacja głównej bohaterki, wzorem jej idolki, Marii/Pawła, musi wystarczyć.

Najnowsza powieść Sylwii Zientek przypadnie do gustu zarówno wielbicielom jej pierwszych książek obyczajowych, jak i ludziom takim jak ja, których uwiodły "Miraże". Przeszłość przenika się z teraźniejszością na więcej niż jednej płaszczyźnie. Nie dość bowiem, że pod wpływem analizy młodopolskiej poetki główna bohaterka lepiej poznaje samą siebie, to orientuje się, że ciążą...