Po raz pierwszy przeczytałem ją kilka lat temu, mając lat 14. Postanowiłem przypomnieć sobie tę powieść, bo pamiętałem z niej tylko pojedyncze fragmenty. I nic dziwnego, bo w takim wieku wiele przesłań ukrytych w tej książce po prostu musiało mi umknąć.

Wspaniały manifest antywojenny. Dopiero teraz sobie uświadomiłem, że to właśnie po lekturze tej książki zostałem pacyfistą.

Ale najważniejsze w tej książce jest, moim zdaniem, pokazanie problemu wejścia w dorosłość, odarcia z marzeń i iluzji wieku dziecięcego, które u Ala i Ptaśka było szczególne, bowiem przypadło na czas II wojny światowej. Stanowi ona wyraźny punkt, po którym życie chłopców będzie musiało być zupełnie inne niż dotychczas, jednocześnie pokazując im świat ze swojej najgorszej strony. Nadal chcą oni jednak zrobić ze sobą coś więcej niż inni ludzie, nie żyć tylkoz dnia na dzień, lecz dążyć do jakiegoś celu.

Rozwiązania, ostatecznie, nie znajdują. "Ale próbować warto", jak stwierdza Ptasiek na samym końcu książki. Więc... może jednak znaleźli?

Po raz pierwszy przeczytałem ją kilka lat temu, mając lat 14. Postanowiłem przypomnieć sobie tę powieść, bo pamiętałem z niej tylko pojedyncze fragmenty. I nic dziwnego, bo w takim wieku wiele przesłań ukrytych w tej książce po prostu musiało mi umknąć.

Wspaniały manifest antywojenny. Dopiero teraz sobie uświadomiłem, że to właśnie po lekturze tej książki zostałem...