Na szczęście z rozpędu kupiłam tylko 5 tomów serii Śmierć na życzenie, ale pierwszy był autentycznie fajny, lekki i zabawny. Przy piątym dostawałam niestrawności na co drugiej stronie, nagromadzenie groteskowych postaci przyprawia o ból zęba, schematyczność o senność, a powtarzające się co kilka rozdziałów opisy, biogramy, spisy i listy, nie dość, że przeważnie nic nie wnoszą, to sugerują czytelnikowi, że ma bardzo słabą pamięć i nie jest w stanie spamiętać kilka informacji. Przeczytałam cała sagę o Agacie Raisin, chociaż na przestrzeni dwudziestu kilku tomów była czasem irytująca, to jednak wszystkie książki były klimatyczne i przyjemne w lekturze. Miałam nadzieję, na kolejną taka serię, jednak się zawiodłam. Nie polecam.

Na szczęście z rozpędu kupiłam tylko 5 tomów serii Śmierć na życzenie, ale pierwszy był autentycznie fajny, lekki i zabawny. Przy piątym dostawałam niestrawności na co drugiej stronie, nagromadzenie groteskowych postaci przyprawia o ból zęba, schematyczność o senność, a powtarzające się co kilka rozdziałów opisy, biogramy, spisy i listy, nie dość, że przeważnie nic nie...

Tym razem Annie, właścicielka księgarni "Śmierć na życzenie", niespodziewanie zostaje przetestowana z wiedzy o książkach, a następnie poproszona o prowadzenie zajęć na temat kryminałów na uniwersytecie (dziennikarstwo). Nawiasem mówiąc, Carolyn Hart znakomicie zna literaturę kryminalną, jej podgatunki, schematy, bohaterów itp. Cykl "Śmierć na życzenie" należy według klasyfikacji do cozy, jak mogę zauważyć już po wyedukowaniu przez autorkę.
Annie jest pełna entuzjazmu, który niestety mija na widok słuchaczy, do których zalicza się przyjaciółka, teściowa oraz panna Dora - nieugięta starsza pani w kapeluszu z czarnymi piórkami. Damski tercet nasuwa skojarzenia z tym innym, okrytym wieczną sławą;) Atmosfera na uczelni jest bardzo napięta, a Annie (popychana przez trzy panie) stopniowo wikła się w rozwiązywanie zagadki kryminalnej. Tym razem trop wskazany czytelnikowi wydał mi się bardzo wyraźny, co w żadnym razie nie zmniejszyło mojej przyjemności z czytania.

Do 'cozy mysteries' należą moje ulubione serie, jak "Kot, który"... Lilian Jackson Braun lub o Agacie Raisin czy Hamishu Macbeth'ecie autorstwa M. C. Beaton (ta ostatnia seria mniej typowa, ponieważ Hamish jest policjantem - choć niezmiernie oryginalnym policjantem),z klasyków oczywiście nieśmiertelna panna Marple. Wymieniam je, aby potencjalny czytelnik poczuł klimat i wiedział, czego - mniej więcej - może się spodziewać sięgając po "Śmierć na życzenie".

Tym razem Annie, właścicielka księgarni "Śmierć na życzenie", niespodziewanie zostaje przetestowana z wiedzy o książkach, a następnie poproszona o prowadzenie zajęć na temat kryminałów na uniwersytecie (dziennikarstwo). Nawiasem mówiąc, Carolyn Hart znakomicie zna literaturę kryminalną, jej podgatunki, schematy, bohaterów itp. Cykl "Śmierć na życzenie" należy według...

Moim zdaniem najlepsza z całej serii - tak naprawdę po raz pierwszy koniec tak naprawdę mnie zaskoczył. Na to nie wpadłam ;).

Moim zdaniem najlepsza z całej serii - tak naprawdę po raz pierwszy koniec tak naprawdę mnie zaskoczył. Na to nie wpadłam ;).

Jak i pozostałe tomy ten również czyta się szybko i lekko. Bardzo mi się podobają wzmianki o innych kryminałach i ich autorach. Tak jak i w poprzednich częściach to było.
Nie wiem jak Annie potrafiła wytrzymać z tymi trzema kobietami, które tak bardzo weszły w jej kompetencje w nauczaniu. Współczułam jej. Jednak no cóż. Tacy są niestety ludzie. Najważniejsze, że sobie z nimi jakoś poradziła.
Historia bardzo ciekawa. Co prawda mój kandydat na mordercę zginął, ale pozostało jeszcze kilka osób, z których mogłam zrobić domniemanego mordercę. Niestety go nie zgadłam, ale wiedziałam, że Emily ma z tym coś wspólnego, więc chociaż troszkę mi się udało coś wydedukować :D.
Już się nie mogę doczekać kolejnej świetnej części serii „Śmierć na życzenie”!
Gorąco polecam ! ! !

Jak i pozostałe tomy ten również czyta się szybko i lekko. Bardzo mi się podobają wzmianki o innych kryminałach i ich autorach. Tak jak i w poprzednich częściach to było.
Nie wiem jak Annie potrafiła wytrzymać z tymi trzema kobietami, które tak bardzo weszły w jej kompetencje w nauczaniu. Współczułam jej. Jednak no cóż. Tacy są niestety ludzie. Najważniejsze, że sobie z...