Sięgałam po tę książkę z pewną dozą rezerwy, kierując się opiniami oraz ogólną oceną. Przyznam, że całkowicie na plus jest dość niespotykana konstrukcja fabuły - najpierw zbrodnia, śledczy jako główny bohater, podejrzani, powiązanie z inną zbrodnią, a później retrospekcja. I sądzę że z tego mogłaby być naprawdę niebanalna książka. Czegoś mi jednak zabrakło...

Ogólny wizerunek na pewno psuje postać Ewy, biernej wobec życia, niespełnionej artystki, która wg mnie jest na wskroś bezbarwną postacią. Jej momentami histeryczne zachowania i wahania przypominające dylematy nastolatki wchodzącej w okres dojrzewania są wręcz irytujące. Czytając jej historię zastanawiałam się, czy jest coś, czego nie zrobiłaby za namową innych. Czym Ewa miała zaimponować czytelnikowi czy chociaż zaciekawić swoją postacią pozostaje dla mnie nieodgadnione.

Same sceny morderstwa, zarówno pierwszego jak i drugiego są zwyczajnie nieciekawe. Cała ta historia jest nierealna i w ogóle do mnie nie przemawia. Koniec może zaskoczyć, jednak dla mnie i tak był przewidywalny. Nie wczułam się w klimat tej książki, nie wzbudziła ona we mnie emocji.

Pod wpływem mody na skandynawskie kryminały przeczytałam wiele książek norweskich czy szwedzkich autorów - jedne były lepsze, inne gorsze. Tę akurat zaliczam do tej drugiej kategorii.

Sięgałam po tę książkę z pewną dozą rezerwy, kierując się opiniami oraz ogólną oceną. Przyznam, że całkowicie na plus jest dość niespotykana konstrukcja fabuły - najpierw zbrodnia, śledczy jako główny bohater, podejrzani, powiązanie z inną zbrodnią, a później retrospekcja. I sądzę że z tego mogłaby być naprawdę niebanalna książka. Czegoś mi jednak zabrakło...

Ogólny...