Po przeczytaniu owej książki jestem pod jeszcze większym wrażeniem literackiego kunsztu Dostojewskiego, który i tym razem pozytywnie mnie zaskoczył. Czas i sceneria powieści oczywiście osadzona jest w dziewiętnastowiecznej Rosji. Dostojewski w swojej powieści przedstawia nam relacje braci Karamazow, ojca Fiodora, Gruszy, Katarzyny, oraz kilku trochę mniej znaczących postaci. W książce wyczuwa się klimat zazdrości i rywalizacji między ojcem a Dymitrem, który czuł się odrzucony i najmniej kochany. Alosza z kolei był oczkiem w głowie ojca, a Iwan był typem filozofa z którego ojciec był dumny. Sam ojciec jest pijakiem, który lubi pohulać, a przy tym i rozpustnikiem kochającym życie i kobiety. Głównym prowodyrem całego zajścia jest Grusza, kobieta lekkich obyczajów, która rozkochuje w sobie Fiodora i Dymitra Karamazow, doprowadzając tym samym do rywalizacji obojga mężczyzn. Jak fatalna to kombinacja można już tylko domyślić się tego, a najlepiej przeczytać całą powieść. Książka zawiera wiele śmiesznych a zarazem i ciekawych dialogów. Mnie osobiście przypadła do gustu i absolutnie jestem nią zachwycony. Polecam ją gorąco.

Po przeczytaniu owej książki jestem pod jeszcze większym wrażeniem literackiego kunsztu Dostojewskiego, który i tym razem pozytywnie mnie zaskoczył. Czas i sceneria powieści oczywiście osadzona jest w dziewiętnastowiecznej Rosji. Dostojewski w swojej powieści przedstawia nam relacje braci Karamazow, ojca Fiodora, Gruszy, Katarzyny, oraz kilku trochę mniej znaczących...