,,Martwa strefa” King’a… Książka ta jest przeczytana przeze mnie już drugi raz, ponieważ postanowiłam przeczytać wszystkiego książki, które już pod wpływem tylu nowych powoli uciekają w zapomnienie. Może też dlatego, że gdy czytałam ją pierwszy raz byłam o wiele młodsza i nie bardzo rozumiałam o co tam chodzi… Ta książka ma dla mnie wartość sentymentalną i bardzo chciałabym jeszcze raz przeżyć tą przygodę grozy, ponieważ mamy do czynienia z Mistrzem Grozy.

No więc tak… Dzięki prologowi byłam wniebowzięta i nie mogłam od razu nie przejść do dalszej części książki. Po prostu musiałam czytać dalej, bo byłam strasznie ciekawa co będzie dalej.

Pierwsza część książki zaczyna się spokojnie, ale nie na długo bo zaraz jest wielkie BOOM w postaci szczęścia głównego bohatera! Też bym takie chciała mieć do wygranej. Było mi trochę szkoda Sary, aczkolwiek w końcu odważyła się i wypowiedziała te magiczne słowa. Już myślałam, że wszystko się dobrze skończy, a tu taki szok! Biedny Johnny… Współczułam bardzo jego rodzicom i Sarze, bo taka wiadomość … Nie chcę sobie nawet wyobrażać co oni czuli. To musiało być makabrycznie okropne. Z późniejszych stron czytelnik dowiaduje się co zaszło w życiu rodziny Smith, Sary i w Stanach Zjednoczonych. Gratulowałam Sarze, aczkolwiek myślałam, że to wszystko odbędzie się z udziałem kogoś innego. Niestety on nawet nie miał pojęcia co działo się wokół niego. Byłam bardzo zawiedziona. Minęło już tyle lat. Sama traciłam wiarę w to, że kiedyś się obudzi. Aż tu cud!! I to taki wielki. Kiedy wyznał Weizakowi to co wyznał to nie wiedziałam co mam powiedzieć! Jak zawsze Mistrz Grozy nas nie zawiódł i akcja zaczynała robić się pełna napięcia! Nie mogłam się oderwać od książki, ponieważ to było takie genialne!! Późniejsza akcja z dziennikarzem – BOMBOWE! Tylko nie długo to trwało, bo John dostał telefon od ojca i no.. Szkoda bardzo, ale może Weizak miał racje? Później kiedy już John wrócił do domu jego i jego życie zaczęło powoli przybierać normalny tryb musiał pojawić się ten darmozjad. Bardzo dobrze, że postąpił z nim tak. Później Sara.. Ach ta Sara… I w miarę normalne życie znów zostaje zaburzone przez telefon. Te telefony były chyba przeklęte. Na początku myślałam, że John nie zgodzi się na to wszystko i nie będzie ugięty. Tak było do czasu kiedy nie wrócił z pracy jego ojciec. Nie dziwię się, że zmienił zdanie. Sama bym tego zwyrodnialca powiesiła. Takich to.. Aż szkoda gadać i lepiej nie mówić, aby nie użyć niecenzuralnych słów. Byłam bardzo ciekawa czy John ma racje i jak na to zareaguje szeryf. Trochę nie dziwi mnie jego zachowanie, aczkolwiek nie powinien. W końcu zdecydował się na krok na jaki się zdecydował i… I rozpętało się piekło dla Johnny’ego. Boże jak mi go było szkoda. Masakra!!! No cóż.. Miałam nadzieje, że w kolejnej części będzie miał więcej szczęścia. Trzymałam gorąco za to kciuki. I nie myliłam się, ponieważ już w drugiej części możemy zobaczyć, że życie mu się ułożyło do pewnego momentu.. Do momentu Greg’a Stillson’a. Greg Stillson.. Byłam ciekawa co ta menda kombinuje. Nie wiedziałam wtedy co to miało być, ale nie miałam dobrych przeczuć. I to potwierdziło się u bankiera. Wyszła z niego ta prawdziwa szumowina tak samo jak na komisariacie. Czego nie robi się dla osiągnięcia celu… Ale nie traćmy przy tym zdrowego rozsądku! Gdzie uczciwość? Nawet John wiedział, że coś jest z nim nie tak. Powiem szczerze, że nie dziwiło mi to co czuł John i zastanawiałam się co zrobi dalej. Po tym wszystkim co stało się u Chatsworthów … Nie dziwię się, że postanowił zrobić tak jak zrobił. Chociaż później dowiadujemy się, że inny był tego powód. Już u nich sytaucja polityczna nie dawała mu spokoju. Jego zdolności okazały się przydatne, ale po pewnych wydarzeniach dały mu sporo do myślenia i byłam bardzo ciekawa jego wniosków i przemyśleń. Powiem szczerze, że to na co się zdobył wstrząsnęło mną i bardzo mnie zaskoczyło. Chociaż biorąc jego sytuację… Z jednej strony się nie dziwię aczkolwiek z drugiej… No nie wiem. Wiem jednak, że mimo wszystko ryczałam jak bóbr. Zakończenie książki było bardzo smutne, ale mam nadzieję, że dla bohaterów w pewnym sensie szczęśliwe.

Autor w książce za pomocą takiego bohatera jak Johnny Smith ukazuje, że los jest trochę jak gra kole fortuny. Można mieć szczęście, ale zaraz może paść to „podwójne zero” i człowiek przegrywa wszystko. John przegrał życie na 4,5 roku. Chociaż potem koło się odwróciło. Dzięki temu bohaterowi czytelnik może zobaczyć jakim cudownym narządem jest mózg ludzki. Niektórzy ludzie budzący się ze śpiączki nie zawsze pamiętają to co się wydarzyło wcześniej. Niektórzy nigdy nie odzyskują pamięci. A tutaj proszę… Nie dość, że pamiętał wszystko to jeszcze potrafił walczyć i wyjść na swoje. Możemy zauważyć, że John miał bardzo burzliwe życie emocjonalne. Ten bohater jest przykładem tego genialnego połączenia psychologii człowieka z elementami biologicznymi.

Reasumując całość… Książka jest podzielona na część co dość często zdarza się w twórczości King’a. Elementem ruchomym w tym wypadku jest słowo od autora, które mamy na początku książki (bywa, że jest na końcu – zależy od książki). Można zauważyć, że miasta i wydarzenia polityczne (m.in. kadencja Nixona) są rzeczywiste, co skutkuje bardzo dobrym połączeniem elementów rzeczywistych z fantastyką. Co prawda brakowało mi trochę tego słynnego horroru, aczkolwiek uważam, że i bez tego książka jest genialna. W tej pozycji występuje dużo polityki i jest ona przedstawiona moim zdaniem za pomocą przysłowia „Po trupach do celu”. Uważam tak dlatego, że patrząc na zachowanie całościowe bohatera Stillsona odniosłam takie wrażenie. Przykładem może być Bankier czy agent FBI. Patrząc też na niego niestety potwierdza się stereotyp polityka, który przed wyborami stwarza pozory idealnego kandydata a w rzeczywistości dba tylko o swój tyłek. Moim zdaniem jest to nieuczciwe wobec wyborców. Nie bardzo mi się to podobało, tak jak to, że King przedstawił w tym wątku politycznym negatywnie polskiego polityka i niektórzy bohaterowie książki oceniali tak wszystkich Polaków. Natomiast elementem, który mi się bardzo podobał to było drobiazgowe opisywanie bohaterów, ich uczuć i miejsc, w których bywali. Można było poczuć się jakby to czytelnik tam był i jego to dotyczyło. Przezywałam to wszystko razem z bohaterami. Dla mnie książka bardzo ciekawa. Co prawda nie było tego momentu kulminacyjnego, który wbijał by w fotel, ale czytało się miło, szybko i przyjemnie. Na początku niektóre elementy akcji nie pasowały mi, ale koniec końców wszystko miało ręce i nogi, czyli tak jak powinno mieć. Oceniam książkę 10/10 i polecam z całego serduszka dla osób, które chcą się odstresować i mieć małą odskocznię od tego co czytają obecnie. Mimo tego, że czytałam ją drugi raz to emocje były tak samo silne, a momentami jeszcze większe niż poprzednio. Dzięki przeczytaniu jej drugi raz zauważyłam pewne rzeczy, których nie widziałam wtedy. Mogę powiedzieć śmiało, że doszukałam się tego drugiego dna.


A niżej zapraszam do siebie na bloga:

https://ksiazk-mojezycie.blogspot.com/2019/01/19-martwa-strefa-stephen-king.html

,,Martwa strefa” King’a… Książka ta jest przeczytana przeze mnie już drugi raz, ponieważ postanowiłam przeczytać wszystkiego książki, które już pod wpływem tylu nowych powoli uciekają w zapomnienie. Może też dlatego, że gdy czytałam ją pierwszy raz byłam o wiele młodsza i nie bardzo rozumiałam o co tam chodzi… Ta książka ma dla mnie wartość sentymentalną i bardzo chciałabym...