To moje drugie podejście do Kinga. Pierwsze nie było zbyt udane, raczej niezbyt zapadło mi w pamięć.
Na Martwą Strefę trafiłam zupełnie przez przypadek, ale postanowiłam spróbować. Przede wszystkim przebrnęłam przez tą kupę stron bardzo szybko. Książkę czyta się naprawdę z przyjemnością, nie jest trudna, nawet wątek polityczny jest całkiem jasny dla osób, które nie mają większego pojęcia o amerykańskiej polityce.
Strasznie podobała mi się kreacja głównego bohatera. Pozwalała ona odbierać go strasznie pozytywnie, i może jego niezwykłe zdolności odróżniały go od zwykłego człowieka, to jednak każdy mógł zadać sobie pytanie, co on zrobiłby na miejscu Johnego. Brak nadmiaru fantastyki zdecydowanie działa tu na plus. :) Pasmo cierpienia bohatera strasznie kumuluje się na samym końcu, przez co nasze emocje i więź z Johnym jest dość odczuwalna.
Jednak czy to był horror? Hm. Nie nazwałabym tego tak. Cała akcja według mnie nie była skupiona na wątkach paranormalnych, ale na samym życiu bohatera, jego rozterkach, tragedii jaka go spotkała i życiowych wyborach.
No, dobra książka, dobra.

To moje drugie podejście do Kinga. Pierwsze nie było zbyt udane, raczej niezbyt zapadło mi w pamięć.
Na Martwą Strefę trafiłam zupełnie przez przypadek, ale postanowiłam spróbować. Przede wszystkim przebrnęłam przez tą kupę stron bardzo szybko. Książkę czyta się naprawdę z przyjemnością, nie jest trudna, nawet wątek polityczny jest całkiem jasny dla osób, które nie mają...