Anioł kojarzy mi się z siedzącą lub stojącą pyzatą porcelanową figurką, złotą zawieszką na łańcuszku lub niebiańską, dobrą istotą, okrytą piórami z białego puchu i połyskującą złotym blaskiem. Być może wy macie inne. W powieści „Ponieważ wróciłam” Justyny Wydry anioł przybrał niemalże całkowicie ludzką postać. W pewnym momencie pojawia się ni stąd ni zowąd w życiu głównej bohaterki Magdaleny. Emanuje nieznanym blaskiem i ciągle jej kogoś przypomina. Jednego dnia pojawia się w zwyczajnej koszulce i w wytarganych jeansach na skraju drogi, drugiego zaś ubrany w koszulę i lniane spodnie zjawia się nagle u bogu głównej bohaterki na wakacjach, na wyspie Rodos, fotografując przypadkowych ludzi. Czy widzieliście anioła zakradającego się do ludzkich domowych księgozbiorów, rozsiadającego się bezczelnie w fotelu i czytającego powieści Jonathana Carrolla? W tej książce macie okazję go spotkać. Anioł to ciekawa i intrygująca postać. Z jednej strony jest przestrogą i ostrzeżeniem przed niebezpieczeństwami czyhającymi na Magdalenę, symbolem nieuchronnego przeznaczenia, które może niepokoić, z drugiej zabawną postacią z zaświatów zaciekawioną ludźmi i dobrze bawiąca się wśród nich. W powieści spotykamy też dosyć opryskliwą i nieprzyjemną postać diabła, którego zapewne większość z nas wolałaby nie spotkać na swojej drodze.

Magdalena to dosyć tajemnicza i nieprzewidywalna dziewczyna. Mieszanina wrażliwości, samotności, kobiecości, a czasem też uporu i braku empatii. Obserwujemy ją jakby z dystansu, na przestrzeni wielu lat, począwszy od okresu wczesnej młodości, młodzieńczego buntu, pierwszych miłości i doświadczeń, aż po czasy, gdy jest dorosłą trzydziestoletnią mężatką. Kobieta będąc nastolatką i przeżywając pierwsze, prawdziwe niespełnione uczucie, pewnego dnia postanowiła, że umrze z miłości i umarła. Umarła lecz powróciła do życia, aby wypełnić swoje przeznaczenie.

Autorka zaskakuje i przypomina o kruchości losu. Miesza opisy sytuacji i postaci, począwszy od opisów słodkiego niewinnego dwulatka, po brutalne opisy zabójstwa, czym może lekko szokować. Nie jest to na pewno opowieść z serii love story z rozczulającym miłym zakończeniem. Owszem, jest to opowieść o miłości, uczuciach ale o uczuciach trudnych, wielkich ale niełatwych, poszukiwaniu sensu i spełniania. Książka zaskoczyła mnie podjętym tematem bezgranicznego poświęcenia matki względem dziecka. Nietypowa, metafizyczna, oryginalna, widziana jakby z dystansu, oczami Magdy, anioła i przeznaczenia, które musi nadejść. Pojawia się tu walka dobra ze złem, a także walka wielkiej miłości z przeznaczeniem oraz pytanie czy miłość jest silniejsza niż śmierć? Książka może pozostawiać czytelnika lekko zaszokowanego, z pytajnikami wokół głowy, domagającego się dalszego ciągu lub innego zakończenia. Pozostawia nas samych z sobą i refleksją, że każdy z nas przychodzi na ten świat w konkretnym celu.

Magdalena Wentrys