Podobnie do dania to dość gorąca i pikantna pozycja dla kobiet.

Właściwie akcji w niej niewiele. Jak wynika z treści, około 40-letnia kobieta poznaje pewnego dnia mężczyznę i jeden gest (jedno przytulenie) sprawia, że oboje związują się ze sobą. Książka jest czymś w rodzaju pamiętnika - Kochanka zapisuje w nim swoje doznania i emocje towarzyszące kolejnym spotkaniom z Ukochanym (U.) oraz marzenia z nim związane. Nie dowiadujemy się niczego poza tym, co bezpośrednio dotyczy ich namiętnego związku, którzy oni nazywają miłością. Ja się przed tym powstrzymam, bo miłość jest dla mnie czymś więcej niż to, o czym pisze autorka "Stacji Jagodno".
Kochanka żyje od spotkania do spotkania targana różnymi emocjami:
- zazdrością o ludzi, których spotyka U. i przedmioty, których dotyka;
- strachem, że może ją porzucić i nigdy więcej się z nią nie spotkać;
- nadzieją na kolejne spotkanie, sms lub rozmowę telefoniczną, ale też na wspólne zamieszkanie;
- niepewnością, kiedy nastąpi kolejne spotkanie;
- wiarą, że jest kochana i kiedyś zamieszkają wspólnie;
- złością, że to tylko spotkania;
- namiętnością wybuchającą podczas spotkań;
- żalem zaraz po tym, gdy U. wyjdzie z jej mieszkania.

Dodam, że zwykle spotkania trwają kilkadziesiąt minut, z wyjątkiem jednej wspólnej nocy i 8-godzinną randką. Kochanka wspomina też swoją dawną nastoletnią miłość do chłopaka o równie zielonym spojrzeniu.
W kobiecie jest mnóstwo sprzeczności, począwszy od emocji, które wciąż się zmieniają po różne myśli (np. najpierw czytamy, że odkąd spotyka się z U. zwraca uwagę na strój, by być zawsze przygotowana na niespodziewane odwiedziny U., a kilkadziesiąt stron dalej - że nie ubiera się dla U.).
Może przez to książka jest bardziej prawdziwa co do opisywanych emocji.

Prawdę pisząc, oczekiwałam czegoś więcej. Autorka skupia się na gorącym romansie i emocjach, o których napisałam wcześniej, a ja ciągle miałam wrażenie, że Kochanka jest zwyczajnie wykorzystywana i zabawiana słodkimi słówkami. Nie polubiłam jej, a U. jawił mi się jako zielonooki drań. Denerwował mnie zwrotem "ty wariatko", który pojawiał się bardzo często i nie zawsze tam, gdzie usprawiedliwiałoby go użycie tego zwrotu. Przyznam, że Kochance nawet nie współczułam :( Sama wybrała życie nadzieją i choć próbowała się z tego wyrwać, wystarczyło jedno zdanie U., by do niego wracała.

Podobnie do dania to dość gorąca i pikantna pozycja dla kobiet.

Właściwie akcji w niej niewiele. Jak wynika z treści, około 40-letnia kobieta poznaje pewnego dnia mężczyznę i jeden gest (jedno przytulenie) sprawia, że oboje związują się ze sobą. Książka jest czymś w rodzaju pamiętnika - Kochanka zapisuje w nim swoje doznania i emocje towarzyszące kolejnym spotkaniom z...