...gdy ten deszcz spadnie, wszystko przepadnie...Nie wiem czemu ludzkość ciągle wychyla się poza krawędź absolutnego ryzyka i dąży do samounicestwienie...
###
...tak wiele książek już o tym powstało, filmów jeszcze więcej. Mnożą się pomysły, interpretacje możliwej przyszłość... A wspólne temu wszystkiemu jest zagłada, zniszczenie, apokalipsa, utrata tego, co dotychczas ludzka cywilizacja osiągnęła.
Czytając tę książkę, cały czas wyobrażałem sobie deszcz spadających bomb atomowych. Nie sztuką jest zniszczyć, wykastrować całą cywilizację, zutylizować ludzkość.
Żyjemy w czasach, gdzie padają jawne groźby ataku nuklearnego. Dowódcy największych, najpotężniejszych, najbogatszych państw świata, prześcigają się w groźbach. Nie ma w nich zbyt wielu pokładów spokoju, pokory, cierpliwości, jakiegokolwiek szacunku. Dzieli ich kultura, religia, pragnienie wszelkiej dominacji, posiadanie władzy. To wszystko bierze się z chciwości, nienawiści, zazdrości...
Nie ma innego świata, żyjemy tylko tu. W zasięgu nie ma innych planet, na które można w każdej chwili się przenieść. Zniszczą ziemię, zniszczą wszystko, samych siebie również...Czy ci bezmózgowcy naprawdę tego nierozumieją...??
Współczesne zapalniki tych bomb są na granicy wybuchu. Czy skończy się tylko na straszeniu?? Czy w swej głupocie, któryś spośród wszystkich tych zapalników, spróbuje zaczepić inne i odpali swoje bomby? Nie mam zielonego pojęcia. Oni wszyscy są tak nieprzywidywalni, niepokrni, żądni władzy i dominacji absolutnej i nad światem jeszcze długo wisieć będzie zawleczka, która odpali wszystkie inne. Bo jeśli choć z jednej strony zapalnik odpali swój mechanizm, deszcz bomb nuklearnych spadnie wszędzie...
...
...powietrze zostanie skażone na lata, dekady!!! Wiara w przyszłość przestanie mieć jakiekolwiek znaczenie...Świat na zawsze zmieni swoje oblicze. W tym momencie widzę świat ukazany w filmie "Jestem legendą" gdzie Will Smith wędruje samotnie wraz ze swoim owczarkiem opustoszałymi ulicami...

...

Ludzkość powoli dochodzi do momentu, a może on trwa już od dawna, kiedy nie docenia tego co ma... By to wszystko się zmieniło, musi wydarzyć się jakaś apokalipsa, która odwróci świat do góry nogami i na nowo nauczy ludzi cieszyć się życiem w prawdziwy, ludzki sposób. Bo dziś świat jest zepsuty przez postęp, rozpieszczeni, rozleniwieni, uzależnienie od technologii. Człowiek coraz mniej musi, coraz mniej robi, coraz mniej żyje...Coraz więcej rzeczy człowiek robi bez wychodzenia z domu - zakupy, sport, wszelkie formy rozrywki...za dużo tego coraz...

###

"Łabędzie śpiew" powinien przeczytać każdy, lecz nie jest on przeznaczony dla każdego wieku. Do tej potężonej, 1000 stronicowej powieści trzeba dojrzeć. Świadomość i jakość intelektualna czytelnika jest bardzo ważna w odniesieniu do treści z niej bijącej...Potrzebna jest odpowiednia wrażliwość i gotowość na sceny rodem z największych koszmarów, pełne bólu, brutalności, okrucieństwa, rzeczy tak odrażających, że wręcz niewiarygodnych, nie mieszczących się w jakichokolwiek granicach wyobraźni... Bo nie można inaczej poprowadzić narracji o upadku człowieczeństwa, gdy ludzkość wpada w czeluść przerażającego zniszczenia...
...
Czytając ją, a tak naprawdę, na chwilę znim rzuciłem swoje myśli w jej wnętrze, bałem się, aby nie była gorszą wersją "BASTIONU" Stephena Kinga, próbą odwzorowania, powielania. Choć McCammon wziął się za zagładę ludzkości, jak King w tej właśnie słynnej powieści, nie musiało wcale oznaczać, że będzie gorszy, że to, co zaproponował King wszystko w tej kwestii się wyczerpało. McCammon pokazał, że o apokalipsie można napisać inaczej, poruszając zupełnie inne wątki. Choć niektóre się powtarzały, ich ogólny schemat, barwność i charyzma literackiej jakości McCammona nadały im swoje oryginalne oblicze, nie gorsze, nie lepsze, po prostu inne i to jest najważniejsze...

**********

PRZESŁANIE, KTÓRE NAJBARDZIEJ ZAPADŁO MI W PAMIĘCI

...twarz duszy

Cała prawda o człowieku wychodzi dopiero wtedy, gdy mierzy się z problemami, kiedy poddawany jest najtrudniejszym, najbardziej ekstremalnym wyzwaniom, rzeczom. Nie wyjdzie z nas potwór wtedy, gdy nam jest dobrze, kiedy wszystko układa się po naszej myśli, a szczeście kładzie się przed nami, niczym czerwony dywan. Wtedy nasz potwór siedzi sobie cicho i czeka na swoją okazje, na swoje pięć minut.
Miarą potęgi człowieka nie jest władza, pieniądze, popularność w oczach masy ludzkiej. Potęga wychodzi w tych najbardziej ekstremalnych warunkach, kiedy człowiek kosztem własnego zdrowia, a nawet życia jest w stanie poświęcić się dla dobra swego bliźniego. Potęgą jest okiełznanie tkwiącego w nas potwora, tego, który w tej ekstremalnej sytuacji, chce przejąc nad nami kontrolę. On pragnie uczynić naszą duszę brzydką, straszną, obleśną, nikczemną, niczym z koszmaru.
Twarz naszej duszy musi być czysta, nieskazitelna zawsze i wszędzie, bez względu na okoliczności. Wówczas wtedy jesteśmy wielcy. Wydaje się proste, ale wcale takie nie jest. Bo gdy głód, zajrzy nam, że tak brzydko powiem do dupy, ale taki prawdziwy, tworzący supeł z naszego przełyku, gdy strach przed śmiercią, zagrożeniem, niebezpieczeństwem zaplącze ludzki zdrowy rozsądek, doprowadzając go do obłędu, psychozy... gdy to wszystko się dzieje, wcale nie tak łatwo zachować czystość i nieskazitelność naszej duszy. Jednak nie jest to niemożliwe. Nikt nie powiedział, że będzie łatwo...!!!

FANTASTYCZNI BOHATEROWIE
...wyraziści, barwni, pełni zła, ale i szlachetności.., niosący za sobą zniszczenie, jak ci, którzy dadzą nadzieję na lepsze jutro. Ich wiarygodność, autentyzm oddał McCammon tak prawdziwie, że niczego więcej od pisarza nie powinno się wymagać. Stworzył dzieło kompletne, przemyślane. Może przy całości, jedynie trochę zakończenie może być odebrane dość sceptycznie, bo do realności trochę mu zabraknie. Lecz to tylko powieść i jeśli chodzi o całokształt, to końcówka nie razi zbyt mocno...

Intuicja mnie nie zawiodła i dzisiaj już wiem, że inwestycja w trzy książki McCammona były strzałem w 10...

...gdy ten deszcz spadnie, wszystko przepadnie...Nie wiem czemu ludzkość ciągle wychyla się poza krawędź absolutnego ryzyka i dąży do samounicestwienie...
###
...tak wiele książek już o tym powstało, filmów jeszcze więcej. Mnożą się pomysły, interpretacje możliwej przyszłość... A wspólne temu wszystkiemu jest zagłada, zniszczenie, apokalipsa, utrata tego, co dotychczas...