Alistair McLean był mistrzem gatunku. Jak więc można ocenić jego warsztat? Tylko na piątkę. W jego powieściach nie ma ani jednego zbędnego zdania, akcja jest idealnie wyważona, czytelnikowi pocą się dłonie i zarywa nockę, bo żal odłożyć mu książkę na półkę. To rzadki dar.
Tutaj również nie zawiódł, ale krajobraz wybrał sobie nietypowy, jak na swoją twórczość. Rzecz bowiem dzieje się w 1873 roku, na jeszcze-prawie-dzikim Zachodzie.
W forcie Humboldta wybucha epidemia cholery. Wojsko organizuje pomoc. Do fortu wyrusza specjalny, wojskowy pociąg, z załogą, pod dowództwem pułkownika Claremonta. Pociągiem tym podróżuje też kilku cywilów, jak gubernator stanu Nevada, szeryf Pearce, czy aresztowany na stacji Reese City rewolwerowiec Deakin. Właściwym miejscem akcji jest pociąg, w którym nagle zaczynają się dziać rzeczy,. przyprawiające o dreszcze. O co tu, u diabła, chodzi?
Czytelnik może całkowicie zagłębić się w nastroju tej powieści. Z jednej strony świetnie wykreowany nastrój osaczenia. Powieść czyta się jak kryminał, albo dobry thriller. Z drugiej - nostalgiczna sceneria westernu. I choć autor nie uniknął tu pewnego schematu (którego nie zdradzę, aby nie popsuć Wam lektury), przeczytanie tej powieści to prawdziwa przyjemność, przynajmniej dla mnie.
A w moim przypadku zaczęło się od słuchowiska radiowego, dawno, dawno temu. Potem była powieść. A na końcu ekranizacja, z nieodżałowanym Charlesem Bronsonem (tak naprawdę Buczyńskim)w roli głównej.

Alistair McLean był mistrzem gatunku. Jak więc można ocenić jego warsztat? Tylko na piątkę. W jego powieściach nie ma ani jednego zbędnego zdania, akcja jest idealnie wyważona, czytelnikowi pocą się dłonie i zarywa nockę, bo żal odłożyć mu książkę na półkę. To rzadki dar.
Tutaj również nie zawiódł, ale krajobraz wybrał sobie nietypowy, jak na swoją twórczość. Rzecz bowiem...