Świetna książka! Wciągająca, napisana "lekko", czyta się szybko, a czas nie wiadomo kiedy mija. Nie miałam pojęcia, że istnieje łamigłówka o wiele potężniejsza od Enigmy, a wciąż nie rozwiązana. Niesamowite ile tajemnic kryje świat i ile jest jeszcze nam nieznane (i może nigdy nie będzie...). Doceniam pomysłowość autora. Wiadomo - manuskryptu Wojnicza nikt nie odczytał, nie jest też jasne jego pochodzenie, czy autorstwo. Krążą różne teorie dotyczące tego co w sobie zawiera, jak powstał i czy nie jest "historycznym żartem". Osobiście, szczerze wątpię aby takowym żartem zajmowały się znakomite umysły podczas chociażby wojen w XX w., bo po prostu mieli czas i chcieli się pogłowić nad zagadką dla rozrywki ;).
Podsumowując, ode mnie 9/10 dlatego, że ogladałam wiele lat temu film i był bardzo mocno zainspirowany tą powieścią. Dlategoteż czytając, miałam wrażenie, że to nie jest nowa historia i bardzo szybko zorientowałam się (wiedza filmowa nie była do tego konieczna) jakie jest rozwiązanie, zaproponowane przez autora. Niemniej, zupełne zakończenie jest zaskakujące. Polecam!

Świetna książka! Wciągająca, napisana "lekko", czyta się szybko, a czas nie wiadomo kiedy mija. Nie miałam pojęcia, że istnieje łamigłówka o wiele potężniejsza od Enigmy, a wciąż nie rozwiązana. Niesamowite ile tajemnic kryje świat i ile jest jeszcze nam nieznane (i może nigdy nie będzie...). Doceniam pomysłowość autora. Wiadomo - manuskryptu Wojnicza nikt nie odczytał, nie...

Pomysł ciekawy, ale wszystko zbyt płytkie i łatwo było się domyślić rozwiązania. Taka trochę bajeczka dla bardzo naiwnych dzieci.

Pomysł ciekawy, ale wszystko zbyt płytkie i łatwo było się domyślić rozwiązania. Taka trochę bajeczka dla bardzo naiwnych dzieci.

Szybko się czyta i ciekawy temat, ale cały czas miałam wrażenie, że autorem jest dziecko; bardzo infantylne zwroty i prosty język.

Szybko się czyta i ciekawy temat, ale cały czas miałam wrażenie, że autorem jest dziecko; bardzo infantylne zwroty i prosty język.

Powieść krótka i to jest jej największy plus, natomiast próżno szukać tutaj głębszej akcji czy skomplikowanej fabuły, bo nie o to w niej chodzi. Autor zainspirowany zagadką manuskryptu, który do tej pory nie został rozszyfrowany stworzył fikcję literacką próbując jednocześnie odpowiedzieć na pytanie jakim cudem zwój mógł zniknąć na całe wieki i nie wiadomo co się z nim działo. Wyszło przeciętnie, gdyż miał być to na początku esej historyczny, a skończyło się na powieści opartej na faktach przez co nie jest to ani esej, ani powieść, powstał misz masz. Aczkolwiek jeżeli ktoś lubi kryptoanalizę znajdzie coś dla siebie, zwłaszcza zachętę do zainteresowania się próbami rozszyfrowania ms 408. Do przeczytania, nie spodziewajcie się jednak wysokiego poziomu pod względem akcji :)

Powieść krótka i to jest jej największy plus, natomiast próżno szukać tutaj głębszej akcji czy skomplikowanej fabuły, bo nie o to w niej chodzi. Autor zainspirowany zagadką manuskryptu, który do tej pory nie został rozszyfrowany stworzył fikcję literacką próbując jednocześnie odpowiedzieć na pytanie jakim cudem zwój mógł zniknąć na całe wieki i nie wiadomo co się z nim...

Na pewno niebawem przeczytam jeszcze raz :)

Na pewno niebawem przeczytam jeszcze raz :)

`Stawiaj opór niczym sklepienie, które trzyma się własnie dlatego, że każdy z tworzących je kamieni pragnie upaść. ` - Heinrich von Kleist

Książka interesująca, ale nie spełnia oczekiwań czytelnika. Kryminał o jednej z największych tajemnic historii i świata.

`Stawiaj opór niczym sklepienie, które trzyma się własnie dlatego, że każdy z tworzących je kamieni pragnie upaść. ` - Heinrich von Kleist

Książka interesująca, ale nie spełnia oczekiwań czytelnika. Kryminał o jednej z największych tajemnic historii i świata.

Ta ksiazka to smiec. Jak mozna cos takiego opublikowac? Akcja nierelana. Bohaterowie biegaja gadaj i biegaja i gadaja. Zero jakiegos tla, nic. Dzizas jak to mozna bylo wydac? To moze ja tez napisze ksiazke i niech mnie wydadza. Za tydzien na libacji z kumplami przy sledziu i ogorku. I pewnie nie bedzie gorsza od tego SMIECIA.

Ta ksiazka to smiec. Jak mozna cos takiego opublikowac? Akcja nierelana. Bohaterowie biegaja gadaj i biegaja i gadaja. Zero jakiegos tla, nic. Dzizas jak to mozna bylo wydac? To moze ja tez napisze ksiazke i niech mnie wydadza. Za tydzien na libacji z kumplami przy sledziu i ogorku. I pewnie nie bedzie gorsza od tego SMIECIA.

Uwielbiam książki, gdzie historia miesza się z fikcją literacką. Jest to powieść sensacyjna oparta na historii jednego z najbardziej tajemniczych tekstów świata, manuskryptu który rzeczywiście istnieje i nie udało się go do dziś odszyfrować.

Uwielbiam książki, gdzie historia miesza się z fikcją literacką. Jest to powieść sensacyjna oparta na historii jednego z najbardziej tajemniczych tekstów świata, manuskryptu który rzeczywiście istnieje i nie udało się go do dziś odszyfrować.

Ciekawa , "lekko" napisana książka o tajemniczym manuskrypcie , którego do dnia dzisiejszego nie zdołano odczytać , z uwagi na trudny szyfr jakim go napisano.
Niewielka objętość książki i lekkość języka sprawia , że książka idealnie nadaje się do podróży :).

Ciekawa , "lekko" napisana książka o tajemniczym manuskrypcie , którego do dnia dzisiejszego nie zdołano odczytać , z uwagi na trudny szyfr jakim go napisano.
Niewielka objętość książki i lekkość języka sprawia , że książka idealnie nadaje się do podróży :).

"Manuskrypt Voynicha" to niedługi, bo zaledwie 174-stronicowy kryminał francuskiego pisarza, Thierry'ego Maugenesta, osadzony na kanwie autentycznych wydarzeń historycznych i gruncie epistemologii, czyli filozofii poznania. Maugenest, jak wyjaśnia w Postscriptum, był zafascynowany prawdziwym, do tej pory nierozszyfrowanym manuskryptem, autorstwa franciszkanina z XIII wieku, Roberta Bacona. Wielce zaintrygowany Maugenest nie był jednak w stanie napisać zadowalającego go eseju historycznego na ten temat, ze względu na nieznane do końca losy manuskryptu oraz piętrzące się wątpliwości. Tak powstał "Manuskrypt Voynicha" - powieść oparta na faktach, wizja dająca ujście fascynacji pisarza oraz poszerzająca grono osób wiedzących o istnieniu owego tajemniczego tworu, skrywającego...no właśnie, co?

"Gdy kończę pisać tę powieść, spoglądam ostatni raz na leżące przede mną stosy dokumentów, nie mogąc przestać myśleć o tych wszystkich, którzy w tej samej chwili nadal usiłują rozszyfrować tekst napisany ponad siedemset lat temu."

W powieści krzyżują się drogi profesora filozofii oraz jego studenta sprzed lat. Thomas Harvey jako były profesor nowojorskiego uniwersytetu prowadzi nietypowy program w stacji telewizyjnej - "Filary mądrości", opierający się na dyskusjach filozoficznych ze znanymi postaciami ze świata kultury i rozrywki. Były student filozofii, Marcus Calleron, jako agent FBI nachodzi Thomasa, aby porozmawiać z nim na temat zagadkowych morderstw i wspólnie przeprowadzić śledztwo. Ofiary żyją, lecz jednocześnie są martwe - nigdy już nie odzyskają świadomości. Takich przypadków jest tylko kilka - wszyscy byli kolekcjonerami starych książek, białych kruków oraz byli zainteresowani ms 408 - owym średniowiecznym manuskryptem. Mordercą prawdopodobnie jest tajemniczy mężczyzna, zwany Edypem. Strzeże on sekretnego znaczenia manuskryptu poprzez mordowanie ludzi głęboko nim zainteresowanych? Czy istnieje w ogóle tłumaczenie owego ms 408?

Migawki historyczne w powieści, ubarwione wyobraźnią autora, przybliżają prawdziwe losy oryginalnego manuskryptu, które znaczy niewyblakła ciemna plama - zniknął on na trzysta lat. Są to naprawdę migawki - pisarz wprowadził do powieści najistotniejsze minimum realnych faktów, ograniczając jednocześnie tło historyczne i opisowość. Z jednej strony wyzbył się zbędnej wylewności i rozciągłości powieści, stawiając na wartką akcję, z drugiej strony - ogromna szkoda, ponieważ przedstawione przez niego efekty wyobraźni i próby odcyfrowania manuskryptu są interesujące. Myślę, że powieść mogłaby być bardziej rozbudowana, a stałaby się przy tym lepsza i bardziej intrygująca. Linia fabularna rozwija się jasno i logicznie, przede wszystkim bardzo szybko, aby na koniec lekko zaskoczyć i rozczarować czytelnika, że to już koniec powieści, ponieważ przeczytanie książki zajmuje skromny odcinek czasu.

Wtrącenia filozoficzne są prosto opisane, dotykają ciekawych zagadnień, takich jak niemożność poznania całej prawdy o świecie, o nas samych. Czym właściwie jest prawda? Czy chcielibyśmy za wszelką cenę poznać swoją przyszłość? Brzmi kusząco, lecz czy zastanowilibyśmy się nad udźwignięciem takiego brzemienia? Takowe krótkie rozważania nie nużą, nie są skomplikowanie opisane, lecz wyłożone w najprostszy i najbardziej zrozumiały sposób. Jeśli chodzi o odpowiedzi - każdy czytelnik powinien znaleźć własną. Sam pomysł stworzenia filozoficznego talk-show mnie zaskoczył i na myśl przyszli polscy celebryci uczestniczący w takowym...

Dużym plusem dla autora jest fakt, że dialogi postaci zgrabnie i naturalnie przechodzą do filozoficznych rozmów, które wydają się same nasuwać, aby znów szybko wrócić do zmagania się z zagadką morderstw. Z kolei przy opisywaniu śledztwa zabrakło mi spontaniczności i żywiołowości w sylwetkach osób - wydają się one za bardzo spięte, zdenerwowane, uwiązane zagadką, umęczone wielką niewiadomą i bieganiną. Postacie są mało obszernie nakreślone, jednak autor zdecydował się na migawki także w ich przeszłość - niekiedy galopująca akcja nabiera oddechu na chwilkę i wtedy czytelnik może dowiedzieć się czegoś więcej o ich prywatnym życiu, aczkolwiek brakowało mi głębszego psychologicznego rysu. Niekiedy miałam wrażenie, że mają czas tylko na myślenie na głos. Szkoda, że akcja nie została spowolniona, aby więcej uwagi zwrócić chociaż na pierwszoplanowych bohaterów i ich emocje, a także aurę minionych wieków i współczesnych Włoch. Powieść nie rozrosłaby się za bardzo, a mogłaby zyskać koloryt i być bardziej wiarygodna. Jest niezła, niewątpliwie mi się spodobała, lecz nie będę ukrywać, że nie pozostanie długo w mojej pamięci. Polecam na jeden wieczór, czyta się szybko - trzeba nadążyć za fabułą, a i nie można się oderwać od środka akcji. Dla zainteresowanych tematyką w Postscriptum podane są linki do stron oraz forum dotyczącego realnego manuskryptu.

http://skrzatowisko.blogspot.com/

"Manuskrypt Voynicha" to niedługi, bo zaledwie 174-stronicowy kryminał francuskiego pisarza, Thierry'ego Maugenesta, osadzony na kanwie autentycznych wydarzeń historycznych i gruncie epistemologii, czyli filozofii poznania. Maugenest, jak wyjaśnia w Postscriptum, był zafascynowany prawdziwym, do tej pory nierozszyfrowanym manuskryptem, autorstwa franciszkanina z XIII wieku,...