Ostatnio pisałem o kryminale duńskim, pora więc przeprawić się przez cieśninę, na jej północno-wschodni brzeg i zająć się szwedzką wizją thrillera, choć nie ukrywam że i o Danii tu będzie...

Usadowiwszy się wygodnie w naszym środkowoeuropejskim punkcie widzenia, zwykliśmy postrzegać Skandynawię jako pewien kulturowy monolit.
Mamy więc skandynawskie to, skandynawskie tamto, a jednym z obecnie chyba najlepiej rozpoznawalnych elementów owego monolitu, jest skandynawski kryminał.

Ciekawym reprezentantem owej "skandynawskości", jest książka "Dziewiąty grób", napisana przez szwedzkiego pisarza i scenarzystę - Stefana Ahnhema.
Jeśli nawet nie podważa ona fundamentów naszej wizji "zabałtyckich" sąsiadów, to z pewnością zaburza nieco obraz skandynawskiej monokultury.
Autor wziął na tapetę dwa północnoeuropejskie kraje Danię i Szwecję, i okazuje się że Duńczycy są dla Szwedów dziwakami!
Zaś szwedzkie zwyczaje czy prawodawstwo, są dla Duńczyków czymś równie oczywistym i zrozumiałym, co Amazońska dżungla...

Stefan Ahnhem ma dla mnie jedną niezaprzeczalną zaletę, jest bardzo dobrym gawędziarzem.
W sposób niezwykle wciągający, opowiada nam historię pewnej miłości pełną emocji, krwi i cierpienia.
Poza tym mamy tu: dyplomację, kanibalizm, handel organami, policyjny patriarchat (tak!, w jednych z najbardziej ponoć egalitarnych społeczeństw), układy, układziki i oczywiście polityczne "ręka, rękę myje".

I może faktycznie fabuła nieco wydumana, i realizmu w tym wszystkim nieco brak... ale, przecież samo życie, pisze czasem najdziksze scenariusze...

Poczytać warto!

Ostatnio pisałem o kryminale duńskim, pora więc przeprawić się przez cieśninę, na jej północno-wschodni brzeg i zająć się szwedzką wizją thrillera, choć nie ukrywam że i o Danii tu będzie...

Usadowiwszy się wygodnie w naszym środkowoeuropejskim punkcie widzenia, zwykliśmy postrzegać Skandynawię jako pewien kulturowy monolit.
Mamy więc skandynawskie to, skandynawskie tamto,...