"Ostatnia piosenka" to moje piąte spotkanie z twórczością Nicholasa Sparksa.
Tym razem autor mnie rozczarował.
Prawie wszystkie postacie są nijakie, na czele z nastoletnią Ronnie Miller.
Sposób prowadzenia pióra nie podoba mi się, jest zbyt prosty.
Powieści brak klimatu, nie mówiąc o poetyczności opisów.
Gdzieniegdzie odczuwałem napięcie, ale zbyt rzadko.
Autor pozytywnie ocenia ludzką kondycję moralną, co cenię, tym bardziej że większość twórców myśli odwrotnie.
Ceni także więzi rodzinne.

Zamieścił kilka, wartych uwagi przemyśleń, dwa cytaty zamieszczam na końcu opinii.
Miejscem akcji jest wybrzeże Oceanu Atlantyckiego w stanie Karolina Północna.
Mi książka się raczej nie podobała ale sądzę że młodzieży przypadnie do gustu.

"Życie, uświadomił sobie, bardzo przypomina piosenkę.
Na początku jest tajemnica, na końcu - potwierdzenie, ale to w środku kryją się wszystkie emocje, dla których cała sprawa staje się warta zachodu."

"Ludzie tak łatwo nie zmieniają upodobań. Lubią, co lubili, nawet jeśli nie rozumieją dlaczego."

"Ostatnia piosenka" to moje piąte spotkanie z twórczością Nicholasa Sparksa.
Tym razem autor mnie rozczarował.
Prawie wszystkie postacie są nijakie, na czele z nastoletnią Ronnie Miller.
Sposób prowadzenia pióra nie podoba mi się, jest zbyt prosty.
Powieści brak klimatu, nie mówiąc o poetyczności opisów.
Gdzieniegdzie odczuwałem napięcie, ale zbyt rzadko.
Autor pozytywnie...