Autor miał niezwykle interesujący pomysł na powieść. Współczesna Polska jest potęgą niezmanipulowaną przez Kościół chrześcijański, a to za sprawą Piastów, którzy nie ugięli kolan przed papiestwem i nie złożyli korony pozostając wiernymi tradycji oraz rodzimej wierze. Zawiązali Wspólnotę Bałtycką, czyli unię pogańskich państw, które wspólnie przez wieki opierały się obcym religiom i rosły w potęgę.

Rozdziały na zmianę traktują o wydarzeniach z czasów nam współczesnym i tych sprzed tysiąca lat temu. I tu muszę przyznać, że potencjał po części zmarnowano. O ile dzieje Mieszka I, Bolesława Chrobrego, Mieszka II i ich synów opisane są niezwykle ciekawie, o tyle rozdziały poświęcone ostatnim czasom pozostawiają niedosyt. Zbyt mało opisów, które pozwalałyby w pełni poczuć klimat alternatywnej Polski. Brakowało mi także dobrze widocznego głównego bohatera, z którym można się utożsamić. Po skończeniu książki można twierdzić, że taką postacią była Ludmiła, lecz nie posiadała ona od początku dobrze nakreślonego charakteru, była wręcz mdła. W oczy kole także ilość błędów interpunkcyjnych.

Podczas lektury można zauważyć, że autor odrobił zadanie domowe przygotowując się do pisania przez zgłębienie niezbędnej literatury w celu poznania dziejów Polski oraz mitologii słowiańskiej. Na końcu książki znajdziemy nawet krótką bibliografię.

Mam nadzieję, że autor nie poprzestanie na skończeniu jednej książki. Jeśli Marchwiński zdecyduje się rozwijać jako pisarz, z pewnością będę śledziła jego dalszą karierę.

Autor miał niezwykle interesujący pomysł na powieść. Współczesna Polska jest potęgą niezmanipulowaną przez Kościół chrześcijański, a to za sprawą Piastów, którzy nie ugięli kolan przed papiestwem i nie złożyli korony pozostając wiernymi tradycji oraz rodzimej wierze. Zawiązali Wspólnotę Bałtycką, czyli unię pogańskich państw, które wspólnie przez wieki opierały się obcym...