Wywiad z autorką Martą Abramowicz był zdecydowanie wabikiem na przeczytanie tej książki. Już dosłownie kilka rzeczy z codziennego życia zakonnic, które przytoczyła były dla mnie tak niewyobrażalne, że po prostu musiałam przeczytać wszystko! Przebijał się przez to smutny obraz ubezwłasnowolnienia, upupienia i braku rozwoju intelektualnego. Wprost przerażający.
Abramowicz znalazła dwadzieścia kobiet, które wstąpiły do zakonu i z różnych powodów postanowiło z niego wystąpić. Spędziły w nim od 10 miesięcy do 23 lat, a od ich rezygnacji upłynęło od roku do 30 lat. Przyznam, że pierwszy rozdział był dla mnie nieprzyjemną kliszą, bo przedstawił bohaterki, które po prostu się w sobie zakochały. Chcę tutaj podkreślić, że nieprzyjemność nie ma żadnego związku z lesbijskim wątkiem samym w sobie, ale z faktem że zakonnice, które występują z kongregacji przez miłość to jeden z największych stereotypów. Muszę jednak przyznać, że gdy w drugiej części książki autorka pokazywała jak życie każdej z byłych zakonnic wygląda w świecie świeckim, historia tych dwóch była jedną z najbardziej pokrzepiających. Znalazły swoją drogę i być może jest ona całkowicie odmienna (ekologia, weganizm itp.), ale przynajmniej prawdziwa.
Niestety to, co znalazłam w wywiadzie, potwierdziło się. Zakony są zacofane najgorszą formą zacofania i to przez ten fakt wiele bohaterek odeszło. Miały się modlić, a nie myśleć. Myśleć za nie miała matka przełożona. Nie były od pomocy ludziom, ale od oddania Bogu. I tak przez całe życie.
Ogromnym plusem tej książki, który uchronił ją od pozostania jedynie "lewackim" głosem na nie jest trzecia część, w której autorka rozmawia ze spowiednikami sióstr: kapłanami i zakonnikami, którzy mają z nimi najwięcej kontaktu i którzy własnymi słowami opisują jaka nierówność płci panuje w świecie zakonnym. Do tego przytoczone jest historyczne porównanie z zakonami na Zachodzie oraz socjologiczne podejście do tego jak takie formacje powstawały i ewoluowały. To pokazuje, że matki przełożone to nie okrutne sadystki tylko wręcz ofiary chorego systemu. I że Kościół Katolicki ma z emancypacją kobiet problem o wiele głębszy i nie dający się skrócić jedynie do zakazu kapłaństwa kobiet. Ciekawa, trafiona pozycja otwierająca oczy na życie duchowne.

Wywiad z autorką Martą Abramowicz był zdecydowanie wabikiem na przeczytanie tej książki. Już dosłownie kilka rzeczy z codziennego życia zakonnic, które przytoczyła były dla mnie tak niewyobrażalne, że po prostu musiałam przeczytać wszystko! Przebijał się przez to smutny obraz ubezwłasnowolnienia, upupienia i braku rozwoju intelektualnego. Wprost przerażający.
Abramowicz...