"Pierwszy dzień semestru jesiennego zawsze jest najlepszy, jeśli chodzi o obserwowanie ludzi. Tylu jebanych idiotów biega tam i z powrotem jak kurczaki z obciętymi głowami... (...) Kobieta z wielkimi sztucznymi cyckami i tlenionymi włosami przytula się do swojego maleńkiego syna w koszuli w kratę, a ja szczerzę zęby, kiedy zaczyna płakać matce w rękaw. Jebana pizda. Jego tata stoi z tyłu, z dala od tego żałosnego widoku, i patrzy na drogi zegarek, czekając, aż jego syn i żona skończą beczeć."

Ja się pytam: można napisać początek historii z perspektywy drugiego bohatera tak, aby nie przynudzał, a co więcej wnosił coś nowego? Można?
Można.

Muszę przyznać, że kiedy już zabierałam się za Before odczułam nagły niepokój związany z moimi ostatnimi doświadczeniami z "Losing Hope" i "Ta dziewczyna". Nie miałam ochoty po raz kolejny czytać idealnej kopi pierwszego tomu, w której wszystko jest mdłe i nijakie.
Ale na szczęście Anna Todd to nie Colleen Hoover, więc może i Oblivion Jennifer L. Armentrout wcale nie będzie takie złe.

Po pierwsze w książce została ukazana jedynie część historii z pierwszego tomu, która z perspektywy Hardina nadal jest ujmująca. Bo zanim bohater zakochał się w Tessie wcale nie myślał o niej w pozbawiony krytyki sposób, co sprawiło, że mogłam się świetnie bawić przy czytaniu. "Spoglądam na nią ukradkiem, gdy schyla się, żeby ułożyć dżinsy idealnie w linii z butami. Co za psychopatka..."

W dodatku autorka nie zapomniała, że stworzony przez nią bohater nie miał lekko w dzieciństwie o czym także czasami nadmienia. "...telefon wibruje mi w kieszeni – to kolejny esemes od Kena: „Karen robi dziś kolację, jeśli chcesz wpaść. Chcę z tobą o czymś porozmawiać. Nie odpowiedziałeś na moje pozostałe wiadomości, więc stwierdziłem, że jeśli wyślę kolejną o trzeciej, przynajmniej trafię na moment, kiedy nie śpisz”."

Książka zapoznaje nas również bliżej z innymi bohaterami, którzy przewinęli się przez serię, a na koniec raczy kilkoma scenami z dalekiej przyszłości głównych bohaterów.

Wszystko to sprawiło, że Before jest doskonałym dodatkiem definitywnie zamykającym całą serię, z której autorka potrafiła wyciągnąć coś, co bawiło zamiast nudzić.

"Pierwszy dzień semestru jesiennego zawsze jest najlepszy, jeśli chodzi o obserwowanie ludzi. Tylu jebanych idiotów biega tam i z powrotem jak kurczaki z obciętymi głowami... (...) Kobieta z wielkimi sztucznymi cyckami i tlenionymi włosami przytula się do swojego maleńkiego syna w koszuli w kratę, a ja szczerzę zęby, kiedy zaczyna płakać matce w rękaw. Jebana pizda. Jego...