Książka zaczyna się ciekawie. Jesteśmy świadkami zdarzenia, które rozpoczyna się nagle, rozprzestrzenia jak wirus i wydaje się, że nic nie jest stanie go powstrzymać. Na dobrą sprawę, nazwany w powieści "Puls" mógłby wydarzyć się naprawdę. King posłużył się przedmiotem codziennego użytku, rzeczą banalną dla przeciętnego człowieka dwudziestego pierwszego wieku, do pokazania jak niebezpieczna może być technologia.

Od pierwszych słów jesteśmy wystawieni na ciężką próbę przedarcia się przez soczyste, rozległe opisy. Ludzie ogarnięci szałem nawzajem się atakują, a ocaleli próbują za wszelką cenę znaleźć ratunek. Można rzec, że stanowi to kwintesencję "Komórki".

To, co z początku było interesujące zaczyna jednak przytłaczać. Strona za stroną jest coraz gorzej. Są przystanki, kiedy to bohaterowie uczestniczą w jakiejś akcji, prowadzą dyskusje, dzięki którym dochodzą do ciekawych wniosków, a te zmuszają nas do zastanowienia się wraz z nimi nad sensem "Pulsu". Niestety, to kropla w morzu w porównaniu do całej powieści.

Dla mnie była to męczarnia. Miałam dość długie przerwy w czytaniu, a to dlatego, że nie chciałam się poddać i odłożyć książki - byłam pewna, że zakończenie wszystko wynagrodzi, jak to u Kinga. Jakieś sto stron przed końcem pojawiła się wciągająca fabuła, która pochłonęła mnie w całości, jednak zmierzając ku ostatnim stronom, byłam coraz bardziej rozczarowana. Zakończenie pozostawiło pustkę, swoiste nierozwiązanie spraw, niezaspokojoną ciekawość.

Ogólnie: jest to jedna z najsłabszych książek Kinga.

Książka zaczyna się ciekawie. Jesteśmy świadkami zdarzenia, które rozpoczyna się nagle, rozprzestrzenia jak wirus i wydaje się, że nic nie jest stanie go powstrzymać. Na dobrą sprawę, nazwany w powieści "Puls" mógłby wydarzyć się naprawdę. King posłużył się przedmiotem codziennego użytku, rzeczą banalną dla przeciętnego człowieka dwudziestego pierwszego wieku, do pokazania...