Książkę czytałem dawno temu, teraz sięgnąłem do niedawno nagranego audiobooka, czytanego przez Leszka Filipowicza, no nie jest to mój ulubiony lektor mankellowski, wolę Adama Ferencego, ale może być.

Jest to kolejna powieść w serii z Wallanderem, z serią brutalnych morderstw na dojrzałych mężczyznach, między którymi nie ma związku (mężczyznami), a tego związku się szuka mozolnie. świetnie Mankell pokazuje długie i znojne śledztwo, ciężką pracę policjantów padających z nóg. Śledztwo staje się prawdziwą obsesją Wallandera i pogarsza mu, i tak już nieciekawe, życie osobiste. A w życiu osobistym mamy na początku (przed morderstwami) długo wyczekiwaną wycieczkę Wallandera z ojcem do Rzymu, a potem dramat w rodzinie, kłopoty Wallandera ze wzrokiem, sprawia sobie okulary do czytania, a że jest mocno roztargniony, to od razu bierze pięć par (popieram!), jego chaotyczne i pracoholiczne życie, byle jakie jedzenie hamburgerów w przypadkowych miejscach. Ale tak naprawdę to książka nie tylko o Wallanderze, to rzecz o policyjnej grupie śledczej, o Martinssonie, Hanssonie, Ann-Britt Hoglund, Nybergu, Svedbergu, którzy pracują jak szaleni, żeby złapać mordercę.

W warstwie społecznej mamy problem nieujawnionej i nieukaranej przemocy wobec kobiet, oraz skutki inicjatywy stworzenia gwardii obywatelskiej, bo wg. obywateli policja sobie nie radzi. Jak zwykle wątek społeczny w książkach Mankella jest bardzo mocny.

Niby to się ciągnie, niby długie, śledztwo jest żmudne, policjanci poruszają się po omacku, ale słucha się z niesłabnącym zainteresowaniem, na tym polega tajemnica pisarskiego kunsztu Mankella.

Książkę czytałem dawno temu, teraz sięgnąłem do niedawno nagranego audiobooka, czytanego przez Leszka Filipowicza, no nie jest to mój ulubiony lektor mankellowski, wolę Adama Ferencego, ale może być.

Jest to kolejna powieść w serii z Wallanderem, z serią brutalnych morderstw na dojrzałych mężczyznach, między którymi nie ma związku (mężczyznami), a tego związku się szuka...