Na mojej półce od dłuższego czasu leżała powieść Henninga Mankella, o którym słyszałam wiele dobrego, a nigdy nie miałam okazji nic z jego twórczości przeczytać. Książkę kupił mój mąż chyba dwa lata temu dość przypadkowo, bo na jakimś wakacyjnym stoisku z książkami, więc znów miałam do czynienia ze środkowym tomem nieznanej mi wcześniej serii. W tym wypadku jednak nic a nic mi to nie przeszkadzało w lekturze.
Książkę dosłownie połknęłam w weekend. Jest tu wszystko, za co kochamy skandynawskie kryminały – scenki z życia komisariatu, dobrze zarysowane postaci policjantów mierzących się nie tylko ze śledztwami ale i z problemami osobistymi, wciągająca intryga, bagno moralne drzemiące pod przykrywka normalności i szwedzkie krajobrazy. I tu mogę z pełnym przekonaniem napisać, że jest to książka, przy której człowiek wieczorem szczerze żałuje, że zasypia i najchętniej postawiłby sobie oczy na zapałki, oby tylko móc czytać dalej.

Akcja rozpoczyna się w Algierii, gdzie nieznani sprawcy z powodów religijnych mordują cztery zakonnice i piątą, przypadkiem z nimi nocującą kobietę. Algierscy policjanci, aby uniknąć kłopotów, tuszują zabójstwo owej piątej kobiety. Jednak jedna z policjantek kierowana wyrzutami sumienia pisze list do córki owej kobiety w której wyjaśnia, co się tak naprawdę zdarzyło. Jej czyn zapoczątkowuje falę zbrodni. Córka zaczyna mordować. Nie zdradzam tu jakiejś tajemnicy, bo to wiadomo od początku książki. Ale kim jest córka i dlaczego morduje, według jakiego klicza dobiera swoje ofiary, tego dowiadujemy się w trakcie lektury.
Polecam gorąco. Ja na pewno sięgnę po inne książki Henninga Mankella, zwłaszcza, że nadchodzi lato, a kryminałów nigdy nie czyta się tak dobrze, jak w wakacje.

Więcej moich opinii o książkach znajdziecie tu:

barakudatoja.blogspot.com. Zapraszam!

Na mojej półce od dłuższego czasu leżała powieść Henninga Mankella, o którym słyszałam wiele dobrego, a nigdy nie miałam okazji nic z jego twórczości przeczytać. Książkę kupił mój mąż chyba dwa lata temu dość przypadkowo, bo na jakimś wakacyjnym stoisku z książkami, więc znów miałam do czynienia ze środkowym tomem nieznanej mi wcześniej serii. W tym wypadku jednak nic a nic...