Siegnalem po te ksiazke, bo znalazlem ja na liscie nalepszych polskich kryminalow ostatnich lat. Zajmowala drugie miejsce zaraz za jedna z powiesci Krajewskiego. Jako tworca inrygi i sposobu jej rozwizanaia Miloszewski ,wedlug mnie, dystansuje swojego kolege po fachu . "Uwiklani" wciaga czytelnika stopniowo, pozwala mu sie zaglebic w intryge zdradzajac dokladnie tyle wskazowek, by mogl sam wziac udzial w odkrywaniu prawdy, jednak na tyle trudno dostrzegalnych, by nie bylo to zbyt latwe. Slowem, kryminal na poziomie. Nie mniej jednak, powiesc Miloszewskiego ma tez kilka wad.
O ile w kryminalach Krajewskiego, dziejacych sie we Wroclawiu, fabula jest dosc slaba a rekompensuja to opisy miasta, o tyle w "Uwiklanych" to wlasnie rozwoj akcji broni sie na tle dosc slabych, moim zdaniem, opisow stolicy.
Opis warszawiakow w tej ksiazce to opis drobnomieszczanstwa z najgorszej polki.Z jednej strony bieda a z drugiej pogon za snobizmem. Moze Warszawa dzis jest taka. Nie jestem mieszkancem, nie wiem. Moze rzeczywiscie dzisiaj ludzie jedza na sniadanie mango i popijajaj sokiem pomaranczowym jak w amerykanskim filmie o klasie sredniej.
Razi tez bezustannne narzekanie na Warszawe, ktore przerywane jest tylko po to, by stwierdzic, ze wszystko poza stolica to jeszce gorsza wiocha i koniec koncow "stolycy" do piet nie dorasta.

Drugim, najwaznieszym mankamentem, moim zdaniem, jest to, ze autor w kilku miescach stara sie przemycic swoje poglady na temat polityki. I to juz jest w tego typu ksiazce zbrodnia. Ja rozumiem, ze biorac do reki Zeromskiego, bede mial wielka propagande socjalizmu, albo u Ayn Rand cos zupelnie przeciwnego. Te ksiazki jednak uprzedzaja o tym juz na wstepie, rzucaja czytelkikowi tym w twarz i potem staraja sie bronic swojej racji. Natomiast takie delikatne wciskanie niby nic nieznaczacych aluzji przez Miloszewskiego powoduje u mnie zwykly wstret.

Trzecia sprawa to kryzys wieku sredniego u glownego bohatera. To bylo maglowane tyle razy w ksiazkach, a w kryminalach w szczegolnosci, ze jest juz nudne.Zdaje sobie sprawe, ze dobry kryminal potrzebuje pewnych opoznien, by jeszce bardziej wzmoc napiecie ale romans pana prokuratora z podlotkiem z gazety i towazyszace temu ekscesy jest nawet nie denerwujacy czy niesmaczny, jest po prostu nudny.

Podsumowujac ksiazka jest warta przeczytania nawet mimo niektorych slabszych stron . Na pewno wybija sie na tle kryminalow dziejacych sie w polskich realiach. Polecam.

Siegnalem po te ksiazke, bo znalazlem ja na liscie nalepszych polskich kryminalow ostatnich lat. Zajmowala drugie miejsce zaraz za jedna z powiesci Krajewskiego. Jako tworca inrygi i sposobu jej rozwizanaia Miloszewski ,wedlug mnie, dystansuje swojego kolege po fachu . "Uwiklani" wciaga czytelnika stopniowo, pozwala mu sie zaglebic w intryge zdradzajac dokladnie tyle...