Wbrew temu, co wcześniej czytałam w sieci o tej książce, postanowiłam jednak przymierzyć się do niej i muszę powiedzieć, że pozytywnie się rozczarowałam.
King, jak to King, wywraca na lewą stronę wszystkie emocje, częstuje nieprzewidywalnymi zwrotami akcji, ale w końcu doprowadza do momentu, aż można znów zacząć oddychać.
Narracja prowadzona jest z wielu punktów widzenia, na rzeczywistość patrzymy głównie oczami Garda, głównego herosa, herosa na odwrót, nasiąkniętego alkoholem, nieudacznego poety, który strzelał do swojej żony - nieźle, nie? Najważniejszą postacią negatywną staje się osoba, która zapowiadała się na bohatera. A później to już całkiem nic nie wiadomo.
King ucieka się do pewnego rodzaju retardacji - czytałam gdzieś wcześniej, że niepotrzebnie dodaje historie innych postaci. Jednak to właśnie jest najciekawsze - jak Stukostrachy wpływają na przeciętniaków, a jak to się ma z bardziej nietypowymi lub wybitnymi jednostkami.
Tom jest opasły, ale warto.
Ważne jest to, że nie należy czytać tej książki podczas menstruacji. I gdy dziecku akurat chwieje się mleczak. Albo gdy próbuje ono skonstruować dzwonek na baterię lub robota z zestawu mały elektronik ;)

Wbrew temu, co wcześniej czytałam w sieci o tej książce, postanowiłam jednak przymierzyć się do niej i muszę powiedzieć, że pozytywnie się rozczarowałam.
King, jak to King, wywraca na lewą stronę wszystkie emocje, częstuje nieprzewidywalnymi zwrotami akcji, ale w końcu doprowadza do momentu, aż można znów zacząć oddychać.
Narracja prowadzona jest z wielu punktów widzenia,...